آزاردهنده ترین دشمنان بازی های ویدیویی

همه کسانی که بازی می‌کنند با یک حس درد و ناامیدی مشترک آشنا هستند: بارها و بارها یک مرحله را انجام می‌دهید و هر دفعه هم از همان دشمن همیشگی شکست می‌خورید! چنین چیزی حتی آرام‌ترین افراد را هم از خشم لبریز می‌کند.

بین سخت بودن و آزاردهنده بودن یک خط باریک وجود دارد و دشمنانی که در این لیست معرفی می‌کنیم از این خط عبور کرده‌اند. گاهی نحوه حمله آن‌ها غیر قابل پیش‌بینی (یا ناعادلانه) است. گاهی هم صرفا از قیافه‌شان خوشمان نمی‌آید! به هر حال مهم نیست که چرا این دشمن‌ها زجر آور هستند، با ما همراه باشید تا با ۱۰ تا از آزاردهنده‌ترین دشمنان بازی‌های ویدیویی آشنا شویم؛ حریف‌هایی که عاشقِ نفرت از آن‌ها هستیم.

Murlocها از بازی World of Warcraft

کدام یک از کارمندان شرکت Blizzard مسئول تولید صدای Murlocها بوده است؟ چون صدای منحوس غرغره مانندی که این موجودات ماهی‌نما تولید می‌کنند هرگز از یادتان نخواهد رفت. شاید Murlocها سرسخت ترین دشمنان شما در دنیای آزراث (Azeroth) نباشند، ولی هرکجا که بروند حضورشان را با صدای وحشتناکشان اعلام می‌کنند. با توجه به صدهایی که از حلق این موجودات در می‌آید و چشم‌های سرد و ماهی‌مانندی که دارند، Murlocها عملا Jar Jar Binks دنیای وارکرفت هستند. متاسفانه آن‌ها به نماد MMO موفق شرکت Blizzard تبدیل شده‌اند و این باعث شده که سازندگان بازی از این صدای غرغره مانند نفرت‌انگیز هرکجا که بتوانند استفاده کنند. Murlocها خیلی خطرناک نیستند، ولی تنها با باز کردن دهانشان تضمین می‌کنند که به عنوان یکی از آزاردهنده‌ترین دشمنان بازی‌های ویدیویی در تاریخ ثبت شوند.

Hunterها از سری بازی Halo

سری بازی‌های Halo تاریخچه‌ای غنی از دشمنان عالی دارد. Eliteها بی‌رحم و باهوشند، در حالی که Brute‌ها ناگهان از کوره در می‌روند و به شما حمله‌ور می‌شوند. حتی Gruntها هم در دنیای Halo جایگاه ویژه‌ای دارند. ولی هر دفعه که یکی از این Hunterهای غول پیکر و سپردار در یک بازی Halo جلویمان پیدا شود، مقابله با میل پرت کردن کنترلر بازی به سمت دیوار دشوار می‌شود.

این دشمن‌های تانک مانند در یک دستشان یک سپر دارند و در دست دیگرشان یک نارنجک انداز فضایی قدرتمند و هرچیز که مسترچیف (Masterchief) با آن بهشان حمله کند را به راحتی دفع می‌کنند. برای کشتن آن‌ها باید خودتان را به پشت آن‌ها برسانید، ولی همین کار هم با توجه به این که Hunterها می‌توانند با یک حرکت دستشان مسترچیف را به هوا پرتاب کنند دشوار است. Hunterها هم مانند بسیاری از دشمنان زره‌دار در بازی‌های دیگر آنقدر مبارزه را طولانی می‌کنند تا شما ناامید و خسته شوید و با شدت به سمتشان حمله کنید. آن‌ها طراحی شده‌اند که بازیکن را آزار دهند. تنها چیزی که می‌تواند Hunterها را از این هم منفورتر کند این نکته است که آن‌ها عملا یک دسته کرم هستند که در یک لباس زرهی کنار هم جمع شده‌اند. درست است، آن دشمنی که شما را بارها و بارها له و لورده کرده است، چیزی جز یک مشت کرم نیست.

Creeperها از بازی Minecraft

شما ساعت‌ها وقت صرف کرده‌اید تا منابع کافی جمع کنید و یک کلبه دنج و زیبا در جنگل بسازید. آماده اضافه کردن آخرین جزئیات به خانه‌تان هستید، مثلا یک باغچه کوچک، و ناگهان یک صدای فش‌فش از پشت سرتان می‌شنوید. در لحظات کوتاه قبل از این که Creeper خودش را منفجر کند، تنها چیزی که می‌توانید به آن فکر کنید این است که دارید تقاص کدام گناهتان را پس می‌دهید.

تقریبا هر کسی که  تجربه بازی Minecraft را داشته باشد داستانی شبیه به این برای تعریف کردن دارد. Creeperها، بمب‌های متحرک سبز دنیای Minecraft، اصلا اهمیتی به این که چقدر وقت صرف عمارت سنگی باشکوهتان یا سیستم جاده‌های پیچیده‌تان کرده‌اید نمی‌دهد. تنها چیزی که برای آن‌ها مهم است، نابودی است. دیدن این که حاصل ساعت‌ها زحمت در یک ثانیه نابود شود خشمگین کننده است. بدتر از همه این است که Creeperها فقط در نزدیکی بازیکن خودشان را فعال می‌کنند و در نتیجه تخریب حاصل از آن‌ها کاملا شخصی می‌شود. آن‌ها صاف در چشمان شما زل می‌زنند و حاصل ساعت‌ها کار را نابود می‌کنند. لفظ آزاردهنده برای Creeperها کم است، آن‌ها بی‌رحم و ظالم هستند.

Zubatها از سری بازی Pokemon

Zubatها در همه جای بازی‌های Pokemon هستند، از غار‌ها گرفته تا علف‌های بلند، و همیشه هم وقتی ظاهر می‌شوند که شما نمی‌خواهید. یادتان رفت اسپری دفع‌کننده Pokemon با خودتان بیاورید؟ حیف شد. آماده باشید تا در مسیر رسیدن به آن Pokemonی که واقعا می‌خواهید با ۵۰ تا Zubat هم بجنگید. چیزی که وضعیت را قوز بالا قوز می‌کند این است که Zubatها می‌توانند مانع از فرار کردن شما بشوند و یا Pokemon شما را گیج کنند تا به خودش آسیب بزند. Zubatها شاید هیچگاه خطر بزرگی برایتان نباشند، ولی تعریف دقیق «موجود موذی» هستند و آنقدر شما را اذیت می‌کنند که از عصبانیت بازی را کنار بگذارید.

اسکلت‌های چرخدار از سری بازی Darksouls

سری بازی‌های Dark Souls برای باس فایت‌های بی‌رحمش شناخته می‌شود، ولی استودیو FromSoftware در چالش برانگیز کردن مسیر رسیدن به این باس‌ها هم مهارت دارد. این بازی‌ها به شما یاد می‌دهند که صبور باشید، برای ضربه زدن زمانبندی کنید و تفکر تاکتیکی داشته باشید تا بتوانید موفق شوید. البته دشمنانی هم مثل این اسکلت‌های چرخدار وجود دارند که ذره‌ای به این قوانین اهمیت نمی‌دهند و هر کاری که دلشان بخواهد انجام می‌دهند.

در هر بازی فانتزی‌ای، اسکلت‌ها ابتدایی ترین نوع دشمن هستند و با این وجود استودیو FromSoftware آن‌ها را هم به دشنمنانی دشوار تبدیل کرده است. این اسکلت‌های خاص در یک چرخ چوبی خاردار بزرگ گیر کرده‌اند و از آن برای پرتاب کردن خودشان با سرعت بالا استفاده می‌کنند. حرکات آن‌ها غیر قابل پیش‌بینی است و ضرباتشان آسیب شدیدی به شما می‌زند، گارد دفاعیتان را در هم می‌شکند و شما را در مقابل حملات جدید بی‌دفاع می‌کند. جنگیدن با یک گروه از آن‌ها مساوی با مرگ تضمیی است. خلاصه بگوییم، همه چیز آن‌ها مزخرف است! وقتی مجبور هستیم برای یک باس فایت ۲۰ بار یک مسیر تکراری را با دشمنانش بپیماییم، آخرین چیزی که دوست داریم انجام دهیم مبارزه با یک اسکلت است. شکست دادن باس‌های Dark Souls به خودی خود یک چالش بزرگ است، ولی متاسفانه اسکلت‌های چرخدار اهمیتی به این موضوع نمی‌دهند. آماده مرگ باشید.

Like Likeها از سری بازی The Legend of Zelda

Like Likeها یک نوع موجود لزج و بزرگ هستند که لینک (Link) را در سراسر سری بازی‌های Zelda آزار داده‌اند. شاید ظاهرشان چندان ترسناک نباشد، ولی Like Likeها می‌توانند لینک را به سمت خود بکشند، او را ببلعند و بدون سپر یا لوازم دیگرش به بیرون تف کنند. اگر سرعت عمل داشته باشید می‌توانید Like Like را بکشید و سپرتان را پس بگیرید، ولی معمولا بازیکن خیلی دیر به خودش می‌آید. به علاوه سپر لینک تنها چیزی نیست که آن‌ها دوست دارند ببلعند. Like Likeهای دیگری هم وجود دارند که پول‌هایتان را می‌دزدند و یا حتی چند عدد از قلب‌های لینک را خالی می‌کنند. با این که این دزد‌ها به طور کلی چندان خطرساز نیستند، ولی می‌توانند مزاحمتان شوند و یا ماجراجوییتان را به روش‌های مختلفی خراب کنند.

Nemesis شخصی شما در بازی Middle-Earth: Shadow of Mordor

به ما قول داده شده بود که با وجود دشمن‌های شخصی، تجربه بازی هر کس منحصر به فرد شود. ایده اصلی پشت سیستم Nemesis در بازی Shadow of Mordor این بود که اورک ها شخصیت پخته‌تری داشته باشند و اهداف شخصی‌ای با زمینه انتقام و خیانت بینشان به وجود بیاید. متاسفانه سیستم Nemesis کمی زیادی خوب عمل می‌کرد زیرا دشمنانی که بازیکن در طول بازی برای خودش می‌ساخت به هیچ وجه دست از سرش بر نمی‌داشتند. اورک‌هایی که به آن‌ها آسیب رساندید یا در نبرد شکستشان دادید، کینه به دل می‌گرفتند و دوباره و دوباره بر می‌گشتند تا شما را شکست دهند. حتی می‌توانستید سر دشمنتان را از تنش جدا کنید، و او باز هم سراغتان می‌آمد و قبل از شروع مبازه هم با تمسخر این که نتوانسته‌اید کارش را تمام کنید مسخره‌تان می‌کرد.

و مسئله اینجا بود که دشمن شما فقط در طول گشت و گذار در دنیای بازی به شما حمله نمی‌کرد. حتی در حین ماموریت‌های فرعی یا ماموریت‌های داستانی اصلی هم دشمنتان می‌توانست شما را پیدا کند و با حمله کردن به شما نقشه‌های پیچیده یا برنامه قتل مخفیانه‌ای که چیده بودید را به هم می‌زد. سیستم Nemesis واقعا دشمنان را شخصی‌تر می‌کرد، ولی شاید هم کمی در این زمینه زیاده روی کرده بود.

Marlboroها از سری بازی Final Fantasy

Marlboroها از زمان عرضه بازی Final Fantsy II مشغول آزار دادن بازیکنان بوده‌اند. اگر مراقب نباشید، یکی از این هیولاهای گیاهی می‌تواند کل گروهتان را نابود کند. Marlboroها ظاهر نفرت‌انگیزی دارند، ولی چیزی که باعث می‌شود مبارزه با آن‌ها به شدت آزاردهنده باشد قابلیت بوی بد دهان (Bad Breath) آن‌ها است. به نظر می‌رسد این قابلیت به طور ویژه برای اذیت کردن بازیکنان با اعتماد به نفس بالا ساخته شده باشد: دوست دارید با چالش بزرگ‌تری رو به رو باشید؟ بفرمایید، این هم یک هیولا که می‌تواند روی هرکدام از اعضای گروهتان بدمد و هرکدام از افکت‌های منفی بازی (و حتی همه آن‌ها را) روی او اعمال کند. ممکن است شخصیت مفلوکتان فقط با یک نفس از بوی دهان Marlboro کور شود، گیج شود، مسموم شود و یا حتی به یک وزغ تبدیل شود.

بدتر از همه این است که Marlboroها تقریبا در تمام نسخه‌های سری بازی Final Fantasy حضور دارند و به نظر می‌رسد که در آینده هم به آزار دادن طرفداران این سری ادامه خواهند داد.

Hammer Bros. از سری بازی Mario

سابقه طولانی‌ای که این لاکپشت‌های چکش انداز در بازی‌های Mario دارند چیزی از آزاردهنده بودنشان کم نمی‌کند. اهمیتی ندارد که ماریو در یک قدمی آن‌ها باشد یا ۱۰ متر از آن‌ها دور باشد، این برادران چکشی هر دفعه با موفقیت طوری سلاحشان را پرتاب می‌کنند که صاف به صورت شما برخورد کند. تیر آن‌ها هرگز خطا نمی‌رود و از آن‌جایی که برخورد یک چکش هم به شما برای خراب کردن یک دور بازی بی‌نقص یا به هم زدن ریتم بازی‌تان کافی است، Hammer Bros. همیشه آزردهنده هستند. و اگر تعداد زیادی از آن‌ها در یک محل حاضر باشند چه؟ در این صورت باید آماده باشید تا رگباری از چکش‌ها به سمتتان پرتاب شود. اگر بتوانید به اندازه کافی به‌ آن‌ها نزدیک شوید، شکست دادنشان چندان سخت نیست؛ ولی نشانه‌گیری عالی و پرش‌های مداوم این لاکپشت‌ها تضمین می‌کند که چنین کاری به این سادگی نباشد.

پرنده‌های بازی Ninja Gaiden

پرنده‌های بازی اول و اصلی Ninja Gaiden از بیخ و بن مشکل دارند. قطعا در طراحی آن‌ها ایرادی وجود دارد، زیرا هیچ دلیل موجهی برای این که پرنده‌ها در یک بازی ویدیویی اینقدر اعصاب خورد کن باشند وجود ندارد. مشکل حمله شیرجه‌ای سریعشان نیست؛ بلکه طراحی بازی و نحوه spawn شدن این پرنده‌ها یک ایراد اساسی دارد.

اولین مشکل اینجاست که این پرنده‌ها همیشه وقتی که می‌خواهید از روی یک گودال بپرید حمله می‌کنند. اگر با شما برخورد کنند، صاف به داخل گودال می‌افتید، و اگر هم بخواهید به آن‌ها برخورد نکنید عملا مجبورید با پای خودتان به داخل گودال بپرید. بدترین بخش قضیه اینجاست که بازی جوری طراحی شده‌است که حتی اگر ذره‌ای هم به سمت چپ بروید هر دشمنی که شکست داده‌اید respawn می‌شود. یعنی اگر هم موفق شوید که این پرنده‌ها را بکشید و بخواهید برای پرشتان کمی عقبگرد کنید، پرنده‌ها دوباره برگشته‌اند و برای دور دوم مبارزه آماده‌ هستند.

آیا دشمن اعصاب خورد کنی وجود دارد که از قلم انداخته باشیم؟ چه موجودی در بازی‌های ویدیویی برای شما از همه آزاردهنده‌تر بوده است؟ نظراتتان را با ما در میان بگذارید!