این تفنگ که به طور رسمی با نام NES Zapper عرضه شده بود، در مقایسه با تکنولوژی بازی‌های حرکتی امروزی یک شوخی به حساب می‌آید، اما در زمان خود سولات زیادی در ذهن کاربران، درباره چگونگی کارکرد خود ایجاد کرده بود.
پیشینه تکنولوژی استفاده شده در این تفنگ به دهه ۳۰ میلادی بازمی‌گردد. زمانی که لوله‌های خلا سنجش نور اختراع شدند و تکنولوژی اولیه ساخت این تفنگ‌ها به‌وجود آمد. اولین بازی که با این تکنولوژی ساخته شد، بازی Ray-O-Lite نام داشت که توسط کمپانی Seeburg در سال ۱۹۳۶ میلادی عرضه شد. بازیکنان در این بازی باید اهداف متحرکی که به سنسور‌های نوری مجهز بودند را با یک تفنگ که اشعه‌های نوری شلیک می‌کرد، هدف قرار می‌دادند. با برخورد اشعه نور به سنسور‌های نوری، اهداف که از قضا اردک بودند برخورد را ثبت می‌کردند و امتیاز بازیکن ثبت می‌شد.
تفنگ‌های نوری در سال ۱۹۷۲ و با انتشار بازی Shooting Gallery برای کنسول Magnavox Odyssey، به‌همراه نسل اول کنسول‌های ویدیویی وارد بازار محصولات خانگی شدند. اما به دلیل انحصاری بودن تکنولوژی این تفنگ‌ها، که تنها روی تلویزیون‌های کمپانی Magnavox قابل استفاده بودند، این محصول در بازار با استقبال خریداران مواجه نشد و تا سال ۱۹۸۵ دیگر خبری از تفنگ‌های نوری در بازار‌های جهانی نبود. در این سال کمپانی نینتندو با انتشار کنسول NES و قرار دادن تفنگ‌های Zapper داخل باندل‌های این کنسول توانست این تکنولوژی را احیا کند. این تفنگ‌ها که در ابتدا با رنگ طوسی عرضه شدند، بعدها به‌خاطر قانون جدیدی که در رابطه با تفنگ‌های اسباب بازی وضع شد تا با سلاح واقعی اشتباه گرفته نشوند، به رنگ نارنجی درآمد.
با اینکه بازی‌های مختلفی برای تفنگ‌های Zapper کنسول NES منتشر شدند، اما همه آن‌ها زیر سایه بازی Duck Hunt که در ایران با نام شکار اردک شناخته می‌شد قرار گرفتند و در جذب مخاطب ناتوان بودند.
گیم‌پلی بازی Duck Hunt از یک تکنیک ساده پیروی می‌کرد: اردک‌های در حال پرواز را شکار کنید. برای انجام این کار می‌بایست با تفنگی که در دست داشتید به صفحه تلویزیون شلیک می‌کردید. اما سازندگان چطور توانسته بودند چنین فناوری را در بازی پیاده کنند؟
برخلاف تفنگ‌های قدیمی‌تر که با شلیک تیر‌های نوری هدف را تشخیص می‌دادند، تفنگ‌های مدل Zapper و مدل‌های بعد از آن از دیود‌های حساس به نور در داخل یا روی لوله تفنگ استفاده می‌کردند و توسط آن تشخیص می‌دادند که بازیکن در حال هدف‌گیری به کدام قسمت صفحه نمایش است. هنگامی که بازیکن ماشه تفنگ را می‌کشید، تمام صفحه تلویزیون برای مدت زمان یک فریم تاریک می‌شد و تنها نقطه نورانی در صفحه، نقطه هدف بود.
این روش تشخیص دادن اهداف، تقلب کردن در این بازی‌ها را غیرممکن کرد. در مدل‌های قدیمی‌تر برخی بازیکنان با نشانه گرفتن تفنگ به سمت یک منبع نور، مانند لامپ، در بازی‌ها تقلب می‌کردند و رکورد‌های عجیب و غریب از خود به‌جا می‌گذاشتند.
