لحظه آشنایی ما با «اتزیو آئودیتور دا فیرنزه» (Ezio Auditore da Firenze)، در زمان تولد او است. او که قهرمان تاریخی بازی Assassins Creed 2 است، از بدن مادر خود خارج می‌شود و بازی در یک بخش آموزشی عجیب و غریب، از شما می‌خواهد که دست و پای او را تکان دهید. سپس در زمان جلو می‌رویم و به سال‌های نوجوانی اتزیو می‌رسیم و در بخش‌هایی از «فلورانس»، به گشت‌وگذار می‌پردازیم. این بخش ممکن بود یک مرحله خسته‌کننده، طولانی و بدون هدف برای شروع بازی باشد، اما در واقع بسیار هوشمندانه اجرا شده است. بازی‌های زیادی شما را ناگهان در دل ماجرا و اکشن رها می‌کنند، اما بازی Assassins Creed 2 زمان قابل‌توجهی را خرج می‌کند تا به شما اجازه دهد که قهرمان بازی را پیش از وقوع اتفاق تراژیک اجتناب‌ناپذیر زندگیش، بشناسید و درک کنید.
پدر اتزیو به جرم خیانت توسط یک حاکم فاسد اعدام می‌شود. خشم اتزیو از این اتفاق، او را به سمت فرقه Assassins می‌کشاند و باعث می‌شود که با هدف انتقام، رهسپار سفری طولانی در ایتالیای دوران رنسانس شود.
در زمان حال، این «دزموند مایلز» (Desmond Miles) است که خاطرات و اتفاقات اتزیو را از طریق دستگاهی به نام «انیموس» (Animus) تجربه می‌کند. این دستگاه عجیب می‌تواند خاطرات و گذشته نیاکان افراد را از روی DNA آن‌ها دانلود کند و آن را در قالب یک بازی ویدیویی اکشن و ماجراجویی جهان‌باز ارائه دهد. در ابتدای بازی، خلاصه‌ای کوتاه از ماجراهای نسخه اول ارائه می‌شود. نحوه روایت و داستان جدید بازی در نسخه دوم، باعث تغییر مدام زمان‌ها از زمان حال به گذشته بود، اما با این حال، شما خوشبختانه اکثر بازی را به عنوان اتزیو تجربه می‌کنید.
اتزیو پاسخ مستقیمی به منتقدان نسخه اول و در واقع، قهرمان آن بازی بود که می‌گفتند «الطایر بن الاحد» (Altaïr Ibn-La’Ahad) شخصیتی عبوس، کم‌حرف و فراموش‌شدنی است. یوبیسافت مونترئال هنگام طراحی و ساخت بازی AC 2، به نقدها و بررسی‌های نسخه اول بازی نگاه کرد تا متوجه شود که کدام بخش‌های بازی نیازمند ارتقا و بهبود هستند. «پاتریک پلورد» (Patrick Plourde)، یکی از طراحان بازی در صحبت‌هایی که در یک رویداد GDC داشت، گفت که آن‌ها دو هدف اصلی برای نسخه دوم داشته‌اند. «پاسخ به تمام انتقادهای نسخه اول» یکی از این اهداف و «تکرار موفقیت تجاری آن نسخه»، دومین هدف بزرگ تیم سازنده بود. آن‌ها بر اساس بازخوردهایی که برای شخصیت توخالی و معمولی الطایر دریافت کردند، اتزیوی زیرک و جذاب را ساختند که هنوز هم محبوب‌ترین و به‌یادماندنی‌ترین شخصیت فرنچایز محسوب می‌شود.
کار روی بازی Assassins Creed 2 در اوایل سال 2008 شروع و به لطف تیم بیش از 300 نفره توسعه‌دهندگان و طراحان خستگی‌ناپذیر یوبیسافت، بازی در نوامبر 2009 عرضه شد. با توجه به میزان بزرگ بودن جهان بازی و ویژگی‌های جدیدی که در آن قرار داده شده بود، این زمان برای تکمیل مراحل ساخت بازی، فوق‌العاده به نظر می‌رسید؛ در بازی، چندین شهر بزرگ، یک داستان سینماتیک طولانی، ویژگی‌های جدیدی مثل مبارزات بهبودیافته و قابلیت استخدام گروه‌های مختلف وجود داشت. استودیو در طول شش ماه اول، 200 طرح مختلف برای ویژگی‌های جدید تولید کرد که فقط یکی از آن‌ها نیازمند اصلاح و بازبینی بود. پلورد می‌گوید: «چرخه سنگین تولید به معنای این بود که ما هیچ زمانی برای بهبود و باگ‌یابی بازی نداشتیم. سیستم ذخیره بازی، فقط دو هفته پیش از اولین کدزنی‌ها به کار گرفته شد. شرایط سخت و فشرده‌ای بود.»
با توجه به این برنامه کاری سفت و سخت، فوق‌العاده است که بازی Assassins Creed 2 به چنین عنوان به‌یادماندنی و محبوبی تبدیل شد. البته در مقایسه با نسخه‌های امروزی مجموعه، مکانیسم‌های دویدن و بالا رفتن از ساختمان‌های بازی Assassins Creed 2، کمی آهسته به نظر می‌رسد، اما به غیر از همین یک مورد، بازی را می‌توان تقریبا بدون نقص دانست. مهم‌تر این که این بازی، دنباله‌ای با اعتماد‌به‌نفس و دوست‌داشتنی بود و لذت و لحظات مهیج و مفرحی را ارائه می‌داد که به نظر می‌رسد اکنون، سازندگان فرنچایز آن‌ها را فراموش کرده‌اند. بالا رفتن از Duomo در فلورانس برای اولین بار و نگاه به شهری که زیر پایتان قرار دارد، اگرچه امروز به تاثیرگذاری سال 2009 نخواهد بود، اما تجربه‌ای فراموش‌نشدنی و مهم محسوب می‌شد. این حس فوق‌العاده را با موسیقی متن منحصربه‌فرد «جسپر کید» (Jesper Kyd) ترکیب کنید تا خاص بودن آن دو چندان شود. بازی Assassins Creed 2 در واقع انقدر دنباله خوب و خارق‌العاده‌ای بود که بیشتر شبیه به شروع کل فرنچایز به نظر می‌رسید تا نسخه اول بازی. بازی Assassins Creed ایده‌های خوبی داشت، اما در نهایت، یک تجربه و آزمایش شکست‌خورده بود؛ حداقل از لحاظ ایده‌های طراحی و دیزاین مراحل، جهان و مکانیسم‌های بازی. با وجود بررسی‌ها و امتیازات نه چندان خوبی که نسخه اول دریافت کرد، فروش آن به 8 میلیون نسخه رسید و یک موفقیت تجاری مثال‌زدنی را برای یوبیسافت به ارمغان آورد.
فلورانس، محل تولد اتزیو است (کلمه da Firenze در نام او نیز به همین معنا است.) و ساعت‌های ابتدایی بازی، در این شهر سپری می‌شود. برخورد با شخصیت‌های تاریخی، یکی از تجربه‌های لذت‌بخش این مجموعه است که در نسخه دوم هم شاهد آن بوده‌ایم. اتزیو با «لئوناردو داوینچی» در فلورانس دوست می‌شود و این دانشمند معروف، سلاح‌ها، تجهیزات، آپگریدها و دستگاه‌های مختلفی از جمله دستگاه پرواز معروف خود را در اختیار اتزیو قرار می‌دهد. البته که از لحاظ تاریخی، بسیاری از این ایده‌ها هرگز به مرحله اجرا و تولید نرسیدند، اما در بازی، اتزیو از ماشین پرواز داوینچی استفاده می‌کند تا از خانه‌های ونیس بگذرد و بتواند به قلعه محافظت‌شده Pallazo Ducale برسد. شخصیت‌های تاریخی دیگری که در بازی دیده می‌شوند، «نیکولو ماکیاولی»، «لورنزو دامدیچی» و «رودریگو بورجیا» (ضدقهرمان اصلی بازی) هستند. رنسانس دوران سرزنده و فوق‌العاده‌ای در تاریخ اروپا بوده و بازی نیز با مهارت تمام، از این دوران به نفع جهان خود استفاده می‌کند. البته که برخی تغییرات هنری غیرتاریخی نیز در آن دیده می‌شود.
اتزیو کمی جلوتر در بازی، به توسکانی فرار می‌کند و عموی خود «ماریو آئودیتوره» (Mario) را مشاهده می‌کند. بازی در این لحظه، شوخ‌طبعی خود را هم نشان می‌دهد چون اولین دیالوگی که ماریو می‌گوید، این است: «It’s-a-me, Mario!» که اشاره‌ای مستقیم به مجموعه بازی Super Mario است! دیوارهای محافظت‌شده شهر Monteriggioni که امروز هم قابل‌مشاهده است، به خانه جدید اتزیو تبدیل می‌شود و می‌توان آن را ارتقا داد تا پول بیشتری تولید کند. بازگشت به محیطی آرام و بدون درگیری پس از انجام یک ماموریت، تجربه لذت‌بخشی بود. اتزیو همچنین شهرهای فورلی و سن‌جیمینانو را هم مشاهده می‌کند که البته هیچ‌کدام به وسعت و پر از جزئیات ونیس یا فلورانس نیستند، اما با توجه به فشاری که روی یوبیسافت مونترئال برای تولید بازی وجود داشت، همین که شاهد حضور چنین شهرهای مختلفی در بازی بوده‌ایم فوق‌العاده است. شما همچنین می‌توانید خیلی کوتاه، در واتیکان حضور پیدا کنید، اما تجربه حضور در شهر رم تا بازی Assassins Creed Brotherhood محیا نمی‌شود. در هر صورت، این که آن‌ها توانسته‌اند چندین شهر تاریخی با چنین وسعت و جزئیات را در آن زمان کم در بازی قرار دهند، بسیار تحسین‌برانگیز است.
مجموعه Assassins Creed همیشه از طراحی مراحل تکراری و یکسان رنج می‌برد. البته که نسخه‌های جدیدتر بازی تمام تلاش خود را کرده‌اند که این مشکل را حل کنند. شاید به همین خاطر است که بازگشت و تجربه دوباره بازی Assassins Creed 2، اکنون کمی خسته‌کننده‌تر به نظر برسد. مراحل مشابه و تکراری بسیاری (از جمله مراحل تعقیب و سکانس‌های دویدن متعدد) وجود دارد. با این حال، وقتی که اهداف خود را از بین می‌برید، بازی لذت‌بخش‌ترین لحظات خود را ارائه می‌دهد. شما کمی (فقط کمی) آزادی عمل برای نحوه از بین بردن هدف خود دارید. البته این هم شاید یکی از ضعف‌های بازی باشد؛ این که آزادی عمل چندانی برای نحوه کشتن هدف خود و استفاده از پیچیدگی سیستم‌ها و مکانیسم‌های بازی را ندارید. سازندگان می‌خواستند که بازی برای اکثر مخاطبان، قابل دسترس و بدون پیچیدگی‌های خاص باشد.
بازی Assassins Creed 2 در ابتدای زمان عرضه، به شکل درستی برای اجرا روی رایانه‌های شخصی بهینه‌سازی نشده بود و مشکلات بسیاری روی این پلتفرم داشت. اما امروز هر رایانه معقولی می‌تواند آن را بدون کوچک‌ترین مشکلی اجرا کند. می‌توانید برای بازدید دوباره این تجربه، آن را با کیفیت 4K اجرا کنید. البته برخی مشکلات فنی (مثل Draw Distance بسیار کوتاه) باعث کمی تلخ شدن این تجربه از لحاظ فنی می‌شود. برخی از محیط‌ها و NPCها، ناگهان و به شکلی جادویی، در محل خود پدیدار می‌شوند! کاش یوبیسافت مجموعه Ezio Collection را برای رایانه‌های شخصی هم عرضه می‌کرد تا صاحبان این پلتفرم، بتوانند ماجراجویی‌های اتزیو را با مشکلات فنی کم‌تری تجربه کنند.
با این حال، وقتی که وارد جهان و جریان بازی می‌شوید، این سیستم مخفی‌کاری ضعیف، مشکلات فنی یا ماموریت‌های تکراری نیستند که ذهن شما را مشغول می‌کنند؛ بلکه لذت قدم زدن در ایتالیای دوران رنسانس، صحبت کردن و کمک گرفتن از لئوناردو داوینچی، گشت‌وگذار در مقبره‌های باستانی، پرواز در آسمان‌های ایتالیا و ارتقای کاخ شخصیتان است که شما را به پیشروی در بازی تشویق می‌کنند. بازی Assassins Creed 2 یکی از آن معدود عناوینی است که احترام و اعتبار زیادی در ذهن هواداران خود دارد. حتی شاید بازی لایق این همه احترام و اعتبار نباشد، اما این مسئله ایرادی هم ندارد. بعضی اوقات، همه چیزی که احتیاج دارید، خاطرات خوب یک بازی هستند، نه الزاما خود آن. مطمئن باشید که بازگشت به شروع داستان و جهان اتزیو، تجربه لذت‌بخشی خواهد بود. فقط باید برخی مکانیسم‌های مربوط به دیزاین عناوین جهان‌باز نسبتا قدیمی را تحمل کنید.
