بازی Red Dead Redemption 2: آیا این بازی با افسانه شاه آرتور در ارتباط است؟

بازی Red Dead Redemption 2 با وجود داستان و شخصیت‌های اورجینال، اشارات بسیار زیادی به افسانه شاه آرتور و شوالیه‌های میزگرد می‌کند. با وجود این‌که این بازی در سال 2018 منتشر شد، اما طرفداران آن هنوز هم در حال گشت و گذار در دنیای بازی و یافتن راز‌های مختلف هستند. یکی از مهم‌ترین ارجاعاتی که در بحث‌های مربوط به این بازی از آن نام برده می‌شود، همین اشارات بازی به افسانه شاه آرتور است.

این ارجاعات تنها به نام شخصیت اصلی داستان یعنی آرتور مورگان (Arthur Morgan) محدود نمی‌شوند و نمایان‌گر تفکرات درونی و اعمال شخصیت‌های این بازی و شباهت‌های آن‌ها با شوالیه‌های میزگرد هستند. در ادامه به بررسی برخی از این ارجاعات می‌پردازیم.

این مطلب بخش‌هایی از داستان بازی Red Dead Redemption 2 را لو می‌دهد، اگر هنوز این بازی را تجربه نکرده‌اید، از خواندن ادامه این مطلب پرهیز کنید.

شوالیه‌های میزگرد

افسانه شاه آرتور و شوالیه‌های میزگرد در سال‌های اخیر به یکی از جذاب‌ترین موضوعات استعاری برای درک بهتر شخصیت‌های داستان بازی‌ها تبدیل شده است. شاه آرتور و یازده شوالیه‌اش در تلاش برای حفظ صلح در پادشاهی آرتور، با جمع شدن دور میزگرد، همگی در موقعیتی برابر با یکدیگر قرار می‌گرفتند و این به میز نمادی برای برابری تمام اعضای دور آن بود.

 بازی‌هایی مانند بازی The Order 1886 در کنار ارجاعات مختلف، مستقیما نام و القاب شخصیت‌های اصلی بازی را از روی شوالیه‌های میزگرد برداشته‌اند و بازی‌های دیگری مانند بازی Red Dead Redemption 2 این اشارات را در بطن داستان و شخصیت پردازی شخصیت‌های بازی گنجانده‌اند.

مرگ آرتور

ارجاعات مستقیم زیادی در بازی وجود دارند که از راه‌های مختلف برای بازیکن بازگو می‌شوند. برای مثال، جک مارستون (Jack Marston) در طول داستان روایت‌های زیادی درباره شجاعت‌های شاه آرتور و افسانه‌های مختلف درباره او تعریف می‌کند. اما مشخصا مهم‌ترین ارجاعی که بازی Red Dead Redemption 2 از این افسانه‌ها گرفته، نام شخصیت اصلی بازی است. آرتور مورگان.

این نام ترکیبی از نام قهرمان اصلی افسانه‌های شوالیه‌های میزگرد و دشمن دیرینه او، مورگان له فی (Morgan Le Fay) ساحره است. این ترکیب خوب و بدی که نام کامل آرتور مورگان را تشکیل می‌دهد، ارتباط مستقیمی با سیستم شرافت (Honor System) دارد که در بازی گنجانده شده است. هرچند این ارتباط صرفا به سادگی تقسیم نام آرتور مورگان به دو بخش خوب ]آرتور[ و بد ]مورگان[ نیست؛ زیرا هر دو شخصیت در افسانه‌ها اعمال خوب و بد زیادی مرتکب شده‌اند و نمی‌توان آن‌ها را قهرمان و شرور مطلق تلقی کرد.

در افسانه‌ها، پایان زندگی شاه آرتور تقریبا حاصل اعمال شرورانه‌ای است که در زندگی‌اش انجام داده. در کتاب Le Morte D’Arthur اثر سر توماس ملوری (Sir Thomas Mallory) یکی از مهم‌ترین اعمال شرورانه شاه آرتور که تا آخرین لحظه زندگی‌اش تاوان آن را پس می‌دهد بیان شده است. او که از بازگشت فرزند خود و خواهر ناتنی‌اش و هدفی که دارد (کشتن شاه آرتور) آگاه شده است، یک کشتی حامل تعداد زیادی کودک کم سن و سال را غرق می‌کند تا فرزند خود موردرد (Mordred) را هم در میان آن‌ها به قتل برساند. اما موردرد از این حادثه جان سالم به در می‌برد و در نهایت به زندگی شاه آرتور در نبردی افسانه‌ای خاتمه می‌دهد.

مورد مشابه این داستان، در بازی هم قابل مشاهده است. بیماری‌ای که در نهایت باعث مرگ آرتور می‌شود، نتیجه غیرمستقیم یکی از شرورانه‌ترین اعمال آرتور یعنی کتک زدن توماس داونز (Thomas Downes) جلوی خانواده‌اش، برای پرداخت قرض‌اش به استراس (Staruss) است. توماس داونز که مرد شرافتمندی است، پس از مدتی به علت ابتلا به بیماری سل فوت می‌کند و آرتور هم در نهایت توسط همین بیماری، که احتمالا از توماس داونز به او منتقل شده، از پا در می‌آید.

آرتور مورگان هم مانند شاه آرتور در بخش اعضم داستان از سرنوشت نهایی که در انتظارش است آگاه است و می‌داند که این موضوع، عاقبت اعمال شرورانه‌ای است که در طول زندگی‌اش انجام داده است.

‌شوالیه‌های میزگرد

دار و دسته داچ ون در لیند (Dutch Van Der Linde) هم همان‌طور که از ظاهرشان پیداست، کم و بیش نمایان‌گر شوالیه‌های میزگرد در بازی Red Dead Redemption 2 هستند. مخصوصا در ابتدای داستان بازی، با وجود اعمال تبهکارانه‌ و خشن‌شان، خود را به‌خاطر اندک اعمال خیری که انجام می‌دهند گروهی شرافتمند قلمداد می‌کنند و در ادامه، با پیشروی در داستان بازی این گروه ارجاعات بیشتری به شوالیه‌های میزگرد می‌کند.

برای مثال، خود شخص داچ ون در لیند دائما در حال توجیه اعمال اشتباه خود با تشبیه آن‌ها به «آن‌چه یک آمریکایی اصیل انجام می‌دهد» است. پس از این‌که داچ متوجه می‌شود آنکل (Uncle)، مری بث (Mary Beth) و پیرسن (Pearson) شبانه گروه را ترک کرده‌اند، درباره آن‌ها می‌گوید که «در این سرزمین دیگر هیچ‌کس آزاد نیست» و این «اعمال اصیل آمریکایی» را به هر شکلی که باب میلش است برای دیگران بازگو می‌کند.

البته تشبیه شوالیه‌های میزگرد به‌صورت یک به یک با دار و دسته داچ هم‌خوانی ندارد. برای مثال، رهبر آن‌ها داچ است، نه آرتور. در این مورد، استودیو راکستار ارجاعات بیشتری به سمت داستان‌های کلاسیک ژانر وسترن مانند فیلم A Fistful of Dollars سرجیو لئونه دارد.

افسانه‌های غرب وحشی

در کنار ارجاع‌هایی که بازی Red Dead Redemption 2 به افسانه‌ شاه آرتور و شوالیه‌های میزگرد می‌کند، داستان، شخصیت‌ها و افسانه‌های اصیل خود را هم تعریف می‌کند. افسانه شاه آرتور درباره پایه‌های اتحاد بریتانیا پس از هجوم آنگلو ساکسون‌ها است و مورد مشابه آن در بازی، رشد و شکوفایی ایالات متحده است که به همراه آن قوانین آزادی شرافتمندانه‌ای که داچ به آن‌ها پایبند است در این سرزمین حکم فرما می‌شوند.

رابطه بازی Red Dead Redemption 2 با داستان‌های اساطیر در حدی است که بازیکن را درباره نقش داستان‌های اسطوره‌ای قدیمی در داستان و اهمیت آن‌ها برای توجیه اعمال شخصیت‌ها آگاه کند.

البته این موضوع تنها ارجاع بازی به افسانه‌های قدیمی نیست و موارد بسیار بیشتری توسط بازیکنان کشف شده است. برای مثال، اولین مرحله از بازی که «چرخ» (The Wheel) نام دارد، مستقیما به ایده چرخه بخت و اقبال در  کتاب Le Morte D’Arthur اشاره می‌کند که نماد اعمال خیر و شری است که یک نفر در مسیر سرنوشتش انجام می‌دهد. حتی لقبی که جان مارستون به پسرش جک می‌دهد هم نام یکی از شوالیه‌های میزگرد است. لنسلات (Lancelot). نویسندگان بازی به بهترین شکل ممکن از این افسانه‌های قدیمی در داستان بازی استفاده کرده‌اند و حتی اگر بازیکنی از ریشه اصلی این ارجاعات با خبر نباشد، متوجه عمق شخصیت پردازی اورجینال بازی خواهد شد.