نقد و بررسی بازی PES 2017

سال گذشته سال فوق‌العاده‌ای برای Konami بود و بازی PES 2016 توانست به یکی از بهترین بازی‌های فوتبالی چند سال اخیر تبدیل شود. در سال‌های اخیر سیاست‌های کونامی در قبال مجموعه Pro Evolution Soccer به شکلی بود که هر نسخه دچار تغییرات اساسی در گیم‌پلی می‌شد. این موضوع به شکلی بود که همیشه برخی از نقاط ضعف پوشانده می‌شد و از سوی دیگر دوباره ایرادهای دیگری در بازی به‌وجود می‌آمدند. وقتی Konami توانست با بازی PES 2016 برای اولین بار بعد از زمان کنسول خاطره‌انگیز پلی‌استیشن 2، مجموعه PES را به دوران اوج بازگرداند، این نگرانی به‌وجود آمد که در نسخه 2017 دوباره همه چیز دستخوش تحول اساسی شود و حتی برخی از ویژگی‌های مثبت بازی قبلی از بین برود. خوشبختانه در همین ابتدا باید به این موضوع اشاره کنیم که چنین اتفاقی تا حدود زیادی رخ نداده و کونامی با بهبود برخی از ویژگی‌های بازی خود، یک قدم رو به جلو برداشته و توانسته بازی بهتری نسبت به نسخه 2016 روانه بازار کند. اما PES 2017 در کنار تمام ویژگی‌های خوب خود، ایرادهای کوچکی هم دارد که در این نقد و بررسی به آن‌ها خواهیم پرداخت. 

از اصلی‌ترین بخش بازی یعنی گیم‌پلی بگوییم که دستخوش تغییرات کوچکی نسبت به نسخه قبلی شده و تجربه بازی را بهتر از قبل کرده است. امسال کونامی وعده‌های زیادی درباره این بخش داده و منتظر بودیم تا کنترل واقعی را در بازی PES 2017 تجربه کنیم و با آن آشنا شویم! صادقانه بگویم در برخی مواقع این موضوع اصلا احساس نمی‌شود و مثل قبل بازی در به مقصد رسیدن توپ دخالت زیادی دارد. اما اشتباه نکنید، اضافه شدن این قابلیت تاثیر مثبتی روی بازی هم گذاشته و به طور مثال می توان آن را در پاس‌ها و شوت‌ها بهتر از همیشه حس کرد. استفاده از تمام قابلیت‌های بازی مستلزم داشتن مهارت بالایی است و در غیر اینصورت نمی‌توانید لذت کافی از کنترل بازی ببرید. شاید اگر یک گیمر تازه وارد باشید سادگی را در کنترل بازی حس کنید، چرا که می‌توانید به‌راحتی توپ را به مقصد مورد نظر برسانید و بازی کمک بسیار زیادی به شما می‌کند. اما برای یک بازیکن حرفه‌ای، قطعا این موضوع آزاردهنده می‌شود و توقع دارید تا توپ دقیقا در جهت خواسته شده و با سرعتی که شما تعیین کرده‌اید حرکت کند. کونامی سعی فراوانی کرده که هر دو دسته گیمر‌ها را راضی نگه دارد و همین موضوع کمی به بازی ضربه زده است. ممکن است بازیکن حرفه‌ای از نرسیدن توپ به مقصد مورد نظر عصبانی شود، اما مسلما لذت بسیاری از کنترل بازی خواهد برد. اگر دکمه L2 در پلی‌استیشن 4 را نگه دارید، فلش کوچکی زیر پای بازیکن نمایان می‌شود که نشان‌دهنده جهت جرکت توپ شما خواهد بود. بیشترین لذت را وقتی خواهید برد که جهت شوتتان به سمت دروازه را خودتان تعیین کنید و به همان شکل که دوست دارید توپ را شوت کنید. حتی پاس دادن هم در این حالت لذت‌بخش‌تر می‌شود و شدت توپ دقیقا به میزان نگه داشتن دکمه X یا مثلث دارد و با وجود سخت شدن، همه چیز واقعی‌تر بنظر می‌رسد.  این اخطار را هم باید بدهیم که انجام چنین کارهایی در بازی نیاز به مهارت بالایی دارد. شاید بهتر بود تا دو حالت بازی کردن کاملا متفاوت از طریق بخش تنظیمات بازی در اختیار گیمر قرار می‌گرفت تا خود شیوه بازی کردنش را انتخاب کند و هیچ مشکلی در جریان بازی رخ ندهد. همه چیز راضی کننده بنظر می‌رسد و تجربه بازی لذت‌بخش‌تر از گذشته شده است، اما نباید فراموش کنیم که بازی با وجود بهتر شدن، هنوز با یک شبیه‌ساز کامل فاصله دارد و انتظارات بیشتری از آن می‌رفت. 

دومین موضوع اصلی بازی PES 2017 بعنوان یک اثر ورزشی، انیمیشن‌ها و فیزیک بازی است و قبل از پرداختن به دیگر نکات مربوط به گیم‌پلی، باید گریزی به این بخشبزنیم. تعداد انیمیشن‌ها نسبت به قبل بیشتر شده و این موضوع بازی را طبیعی‌تر از گذشته جلوه می‌دهد. اما از طرفی برخی حرکات مصنوعی و ایرادهای قدیمی باعث شده تا کمی به تجربه بازی ضربه وارد شود و نتوانیم به انیمیشن‌ها و فیزیک بازی امتیاز بالایی دهیم. هنوز هنگام بازی کردن PES 2017 احساس می‌کنم که بازیکنان در یک خط صاف می‌دوند و تعجب می‌کنم که پس از سال‌ها چرا کونامی فکری به حال این مشکل نمی‌کند. شاید این اولین چیزی باشد که انیمیشن‌های بازی را تا حدودی مصنوعی جلوه می‌دهد. بعضی از حرکات نیز باعث می‌شود تا فرمان شما در زمان زدن دکمه مورد نظر، به موقع اجرا نشود و این اصلا خوب نیست. مثلا تصور کنید که موقعیت خوبی در یک سوم دفاعی زمین حریف دارید و قصد دارید با دادن یک پاس عمقی، بازیکن موردنظر را در خط حمله صاحب توپ کنید. گاهی پیش می‌آید که بازیکن صاحب توپ دیر عمل می‌کند و در نهایت با وجود اینکه پاس را داده‌اید، اما این اتفاق نمیوفتد و بازیکن حریف صاحب توپ می‌شود. یا کرنری به روی دروازه ارسال می‌شود و مدافع حریف توپ را به پشت محوطه جریمه دور می‌کند. حال بازیکن شما توپ را با سینه استوپ کرده و آماده شوت زدن می‌شود و این درحالی است که شما دکمه مربع را از قبل فشار داده‌اید و منتظر شوت شدن توپ به سمت دروازه هستید، اما آن‌قدر این اتفاق دیر رخ می‌دهد که نتیجه مناسبی نمی‌بینید. این مشکلات فقط گاهی اوقات اتفاق میوفتد و احساس می‌کنید بازی اصرار دارد تا انیمیشن بازیکن کامل شود و سپس اعمال خواسته شده توسط گیمر اجرا شود. اگر این ایرادهای کوچک هم وجود نداشت و برخی اوقات روی اعصاب گیمر نمی‌رفت، همه چیز فوق‌العاده می‌شد و می‌توانستیم تجربه بهتری داشته باشیم. اما بعد از تمام این صحبت‌ها نباید اشتباه نکنید، چرا که انیمیشن‌ها نکات مثبت بسیاری نیز دارند. هر چه باشد، کونامی با اقدامات خود جهت بهبود بازی، توجه زیادی به انیمیشن‌ها داشته و این تفاوت را می‌توان به‌راحتی با یک مقایسه ساده با بازی‌های گذشته مجموعه متوجه شد. 

باز هم به گیم‌پلی بازی برگردیم و دیگر نکات مربوط به آن را مرور کنیم. یکی از نکات مثبت بازی تاثیرپذیری تاکتیک‌های تیمی در جریان مسابقه‌ها بود. اگر با فکر بازی کنید و حریف‌ها را بشناسید، می‌توانید تاکتیک‌های مناسبی بر ضد نقاط ضعف آن‌ها لحاظ کنید. بازی اینگونه واقعا جذاب‌تر می‌شود و تجربه آن ذهنتان را بیشتر از گذشته درگیر می‌کند. شاید با خود بپرسید که تاکتیک‌ها در بازی‌های قبلی مجموعه نیز وجود داشت. بله درست است! اما هیچ‌گاه تا این حد نمی‌توان تاثیرپذیری خواسته‌های تاکتیکی شما در بازی را احساس کرد. روش‌های مختلف حمله، پاسکاری یا تاکتیک‌های دفاعی در بخش تاکتیک‌ها وجود دارد. تاثیر پپ گورادیولا را در این بازی به‌خوبی مي توان حس کرد! بطور مثال می‌توانید محل قرار گرفتن مدافعان خود در جریان بازی را مشخص کنید و تمام مدافعان خود را در میانه میدان مستقر کنید تا مثل بایرن مونیخ چند فصل گذشته، عمق دفاع شما همیشه خالی بماند و از این راه به تیم شما ضربه وارد شود! اما درنهایت همین کار نیز ممکن است در مقابل بعضی تیم‌ها جواب دهد و این بستگی به دید فنی گیمر دارد. یا تیکی‌تاکا که در بازی وجود دارد و در صورت اعمال آن، رفتار بازیکنان و جایگری آن‌ها همه چیز را برای پاسکاری‌های کوتاه و سریع میسر می‌کند. گزینه‌های دیگری نیز وجود دارد که در نحوه جایگیری بازیکنان در هنگام حمله یا دفاع وجود دارد و همچنین می‌توانید برنامه‌هایی نیز برای حمله کردن داشته باشید. همه این تصمیم‌ها تاثیر جدی روی جریان بازی می‌گذارند، اما متاسفانه گزینه‌های بخش تاکتیک زیاد نیستند و در انتخاب نقشه‌ها محدود هستید. 

هوش مصنوعی نسبت به قبل بهتر شده و این را در هم‌تیمی‌ها بهتر از همیشه احساس خواهید کرد. خوشبختانه هوش مصنوعی حریف بهبودهای خوبی داشته و بازی به آسانی نسخه سال گذشته نیست، اما آن‌قدر حرکات تکراری از آن‌ها می‌بینید که بعد از مدتی می‌توانید حرکت‌های بعدیشان را پیش‌بینی کنید! نکته مثبت دیگری که در بازی دیدیم، بهبود عملکرد دروازبان‌ها بود که به پیشرفت بازی کمک خاصی کرده است. سیو‌های دروازبان‌ها بیشتر از گذشته شده گل زدن به سادگی قبل نیست. همین پیشرفت را در مورد داورها نیز شاهد بودیم. داور بازی سعی می‌کند تا به جریان بازی لطمه نزند و برخوردهای کوچک را خطا اعلام نکند. همچنین خطاها اکثرا به درستی اعلام می‌شود و مهم‌تر از همه شاهد آوانتاژ دادن آن‌ها هستیم که انصافا کمک بسیار خوبی به بازی کرده است. صحبت‌ از خطاها شد و باز هم باید به این موضوع اشاره کنیم که همچنان خطای بدون توپ در بازی وجود دارد و ممکن است در فاصله‌ای دور از جریان بازی یک بازیکن بی دلیل تکل برود و به همین راحتی اخراج شود. این مشکل به این‌صورت رخ می‌دهد که با زدن دکمه L1، عمل سوئیچ شدن بازیکن به شکل دقیقی رخ نمی‌دهد و بازی بازیکنانی که به توپ نزدیک هستند را انتخاب نمی‌کند. در این لحظه شما قصد تکل رفتن به پای بازیکن صاحب توپ را دارید و ناگهان در سمت دیگری از زمین، دو بازیکن با هم درگیر می‌شوند و به همین راحتی بازیکنتان اخراج می‌شود. 

دریبل زدن در بازی به یکی از سخت‌ترین اعمال تبدیل شده و نیازمند مهارت بسیار زیادی است. حتی با رفتن به بخش تمرینی بازی نیز نمی‌توان نتیجه مناسبی گرفت و تنها زمان و بازی کردن مداوم می‌تواند به شما کمک کند. اما همین بخش تمرین یکی از نقاط قوت بازی است که تجربه آن از واجبات است! صادقانه بگویم که نمی‌توانید بسیاری از اعمال مهم در بازی را بدون تجربه این بخش یاد بگیرید. ضربات ایستگاهی و پنالتی‌ها یکی از این اعمال مهم است که به خوبی در بخش تمرین به آن‌ها پرداخته شده و می‌توانید به‌راحتی آن‌ها را یاد بگیرید و از چنین موقعیت‌هایی در جریان بازی به‌درستی استفاده کنید. اما از طرفی ضربات کرنر را داریم که سخت‌تر از همیشه شده و منطق خاصی را دنبال نمی‌کند. در تمام مدت بررسی بازی حتی یک بار هم نتوانستم از طریقق ضربات کرنر به گل برسم و این تا حدودی عجیب بود! 

باز هم به بررسی مباحث گرافیکی و بصری بازی رسیدیم و حالا نوبت به بررسی چهره‌هاست! چهره‌ها در این نسخه نسبت به تمام بازی‌های قبلی بهتر شده و این یک امتیاز برای بازی PES 2017 بود. چهره بعضی از بازیکن‌ها فوق‌العاده طراحی شده‌اند و باقی بازیکنان نیز از وضعیت خوبی برخوردار هستند. اما فراموش نکنیم که همچنان یک دوگانگی عجیب در این بخش وجود دارد. بعضی از بازیکنان چهره خوبی ندارند و با نمونه واقعی تفاوت دارند. تعداد قابل توجهی از بازیکن‌ها نیز با چهره غیرواقعی در بازی وجود دارند و این تضادها اصلا جالب نیست. کاش کونامی تمرکز بیشتری روی این موضوع داشت تا تعداد بیشتری از بازیکنان از آن چهره‌های فوق‌العاده بهره می‌بردند و این بازی را واقعی‌تر می‌کرد. وضعیت استادیو‌م‌ها نیز تفاوت چندانی با نسخه قبلی نداشته و غیر از بهتر شدن چمن، نکته مهم دیگری در آن‌ها نمی‌بینیم. رنگ بندی تیره و بی‌روح بعضی از استادیوم‌ها و نپرداختن به جزییات دور زمین مسابقه، باعث شده تا کمی از نظر بصری به بازی ضربه وارد شود.

اگر از طرفدارهای قدیمی بازی باشید، حتما با بخش مهم مسترلیگ آشنایی دارید. یکی از اصلی‌ترین نقاط قوت بازی همین بخش است که از جذابیت بسیار بالایی برخوردار است و اوج هیجان را با آن تجربه خواهید کرد. وجود جام قهرمانان باشگاه‌های اروپا نیز مثل همیشه به جذابیت این بخش افزوده است. از طرفی بخش Become a Legend بعد از سال‌ها تغییر خاصی را در خود نمی‌بیند و اصلا جذاب نیست. بعد از اعتراض‌های زیاد، همچنان بازی‌های این بخش فاقد گزینه Skip هستند و مجبور به تماشای بازی روی دور تند خواهید بود! کیفیت این بخش نیز همچنان فرقی با گذشته ندارد و دوربین پشت سر بازیکن نیز از وضعیت مناسبی برخوردار نیست. اگر از این دو بخش خسته شدید، بخش my Club نیز قطعا برایتان جذاب خواهد بود. جذاب‌ترین موضوع در این بخش، ساخت یک باشگاه به سلیقه خودتان است و می‌توانید با پیشروی در آن و کسب امتیاز‌های بیشتر، بازیکنان مورد علاقه خود را خریداری کنید و تیمی فوق‌العاده بسازید. تنها نکته عجیب این بخش، وجود گزینه‌ای به‌نام Sim Division بود که تیم شما به‌وسیله هوش مصنوعی کنترل خواهد شد و در این حالت فقط یک تماشاگر خواهید بود! 

کونامی در بخش لایسنس‌ها ضعیف‌تر از همیشه عمل کرده و ضربه‌ای جدی به بدنه بازی وارد کرده است! باورش برایم سخت بود که تیم بایرن مونیخ در بازی وجود ندارد. اوضاع وقتی بدتر می‌شود که تیم‌هایی مثل رئال مادرید، چلسی، منچستر یونایتد، منچستر سیتی و یونتوس به شکل تقلبی و بدون لایسنس در بازی حضور دارند و شاید فقط از روی لیست بازیکنانشان قابل شناسایی باشند! کونامی برای جبران این موضوع لایسنس کامل باشگاه بارسلونا را دریافت کرده و تیم‌هایی مثل لیورپول، آرسنال و دورتموند را نیز به بازی اضافه کرده است، اما می‌دانیم که هیچ‌چیزی نمی‌تواند کم‌کاری کونامی را جبران کند. البته روش‌هایی برای اضافه کردن لوگو، نام و لباس‌های واقعی تیم‌ها به بازی وجود دارد که می‌توان با استفاده از آن تا حدودی تیم‌های بازی را قابل تحمل کرد. بسیاری از استادیو‌م‌های معروف نیز در این بازی وجود ندارد و تنوع کم استادیوم‌ها باعث تکراری شدن بازی می‌شود. کاش حداقل کونامی خلاقیت به‌خرج می‌داد و تعدادی استادیوم تخیلی یا حداقل تعدادی از استادیوم‌های زیبای ژاپنی را به بازی اضافه می‌کرد تا حال و هوای بازی عوض شود! به گزارشگر و صداگذاری بازی نیز اشاره داشته باشیم که همچنان در سطح مناسبی قرار ندارد. بهتر بود جزییات بیشتری در صدای ورزشگاه‌های وجود داشته باشد. از گزارشگر بازی نیز حرف خاصی نمی‌توان زد و اصلا نمی‌توان آن را در سطح یک بازی نسل هشتمی دانست. این گزارشگر نه‌تنها هیجان خاصی به بازی منتقل نمی‌کند، بلکه دیالوگ‌های متنوعی هم ندارد و حتی بعضی اوقات حرف‌های غیرمنطقی و عجیبی می‌زند!

درنهایت باید بازی PES 2017 را بهترین بازی مجموعه Pro Evolution Soccer در نسل هشتم کنسول‌ها دانست. ایرادهای بازی آن‌قدر بزرگ نیستند تا به تجربه آن لطمه جدی وارد کنند. این بازی قطعا جذابیت‌های فوق‌العاده‌ای دارد و بسیار سرگرم‌کننده است، اما برخی کمبود‌ها باعث شده تا نتوانیم بازی PES 2017 را یک شبیه ساز کامل ورزشی بدانیم.

نکات منفی: 

- سخت بودن استفاده از ویژگی‌های خوب گیم‌پلی بازی

- انیمیشن‌های متوسط و سنگین

- مشکل عذاب آور لایسنس‌ها

- عدم پیشرفت در بخش Become a Legend

- کم بودن گزینه‌های بخش تاکتیک

نکات مثبت: 

- سرگرم‌کننده و جذاب

- طراحی مناسب بخش My Club و مسترلیگ

- اثربخش بودن تاکتیک‌های تعیین شده توسط بازیکن

- بخش تمرینی بسیار کارآمد و مناسب

امتیاز نویسنده : 8 از 10