بازی Disco Elysium پس از عرضه در سال 2019، جوایز متعددی را کسب کرد. رویدادهای مهمی مثل The Game Awards، DICE، GDC و BAFTAs هر کدام جوایز مختلفی را به این بازی اهدا کردند. با وجود موفقیت چشمگیر این بازی نقش‌آفرینی، شرکت سازنده آن یعنی استودیو ZA/UM همیشه به دنبال محتواهای بیشتر برای بازی بوده است. البته این موضوع به معنای این نیست که بازی عرضه‌شده دو سال پیش، عنوان ناقصی است، بلکه استودیو برای حمایت مالی از همه بخش‌ها و عناصری که سازنده‌های بازی می‌خواستند، به سرمایه بیشتری احتیاج داشت و این سرمایه تا حدودی، با موفقیت فوق‌العاده بازی تامین شده است.
«هلن هیندپیر» (Helen Hindpere)، نویسنده ارشد بازی می‌گوید: «نسخه The Final Cut، همان چیزی است که از ابتدا قصد عرضه‌اش را داشتیم. این نسخه از جهات بسیاری، عنوانی است که از ابتدای شروع توسعه بازی در سال 2014، به دنبال عرضه آن بودیم.»
بازی Disco Elysium یک عنوان سنتی و عادی نقش‌آفرینی نیست. می‌توان آن را با بازی‌های نقش‌آفرینی مداد و کاغذی مقایسه کرد؛ مبارزه خاصی در آن وجود ندارد و تصمیم‌ها از طریق مکالمه و مهارت شخصیت‌ها گرفته می‌شود. بازیکن کنترل یک کارآگاه را بر عهده می‌گیرد که حافظه‌اش را از دست داده اما مسئول یک پرونده قتل مرموز است. ماجرای قتل از لحاظ اهمیت، در درجه دوم قرار دارد و این انتخاب‌ها و تصمیم‌های بازیکن در داستان است که همه‌چیز دیگر را تحت تاثیر خود قرار می‌دهد. شما تصمیم می‌گیرید که چه شخصیتی داشته باشید و این تصمیم‌ها، کارآگاه و دیدگاه‌های سیاسی شخصی او را به یکی از چهار مسیر اصلی هدایت خواهد کرد: کمونیسم، فاشیسم، مورالیسم (اخلاق‌گرایی) و لیبرالیسم افراطی.
بازی Disco Elysium: The Final Cut که قرار است تا پایان ماه مارچ عرضه شود، همچنان همان بازی است اما با «زیبایی بیشتر، آزادی بیشتر و کارهای بیشتر برای انجام دادن.»
با موفقیت شدید بازی، استودیو ZA/UM توانست بالاخره محتوای بیشتری برای نسخه جدید در نظر بگیرد: بازی Disco Elysium: The Final Cut از خط داستانی‌های جدید، شخصیت‌ها و کات‌سین‌های جدید و همچنین، صداگذاری تمام خطوط و دیالوگ‌ها به زبان انگلیسی بهره می‌برد. این نسخه علاوه بر رایانه‌های شخصی که به عنوان یک به‌روزرسانی رایگان برای صاحبان نسخه پیشین اعمال می‌شود، برای گوگل Stadia، پلی استیشن 4 و پلی استیشن 5 نیز عرضه خواهد شد. صاحبان نینتندو سوییچ و ایکس باکس سری ایکس نیز می‌توانند کمی دیرتر و اواخر سال 2021، بازی را روی پلتفرم خود تجربه کنند.
عناوینی مثل بازی Minecraft، بازی Overwatch یا بازی Stardew Valley، هیچ‌وقت تمام نمی‌شوند و این ویژگی، آن‌ها را به تجربه‌های منحصربه‌فردی تبدیل می‌کند چون همیشه محتوای جدیدی برای عرضه وجود دارد. هیندپیر می‌گوید: «نمی‌توانید به یک سمفونی بتهوون گوش دهید و بگویید به فلوگل‌هورن بیشتری احتیاج دارد! فکر می‌کنم بازی‌ها نسبت به تجربه‌ای که وعده می‌دهند، مسئول هستند. این یک مسئله ساده مقیاسی است. گوش انسان نمی‌تواند در 40 دقیقه، بیش از حد مشخصی به نت‌های مختلف گوش دهد. اما تجربه تمام حس‌ها در 4 روز؟ ما می‌توانیم این تجربه را به بهترین شکل خود ارائه دهیم. قابلیت بسط و توسعه دادن بازی‌ها، مخصوصا عناوین نقش‌آفرینی، گواهی بر این موضوع هستند که چرا باید آن‌ها را نوعی از هنر بدانیم. افراد بسیاری تا همین امروز در حال تجربه بازی Fallout: New Vegas هستند!»
توجه به میزان اهمیت
استودیو ZA/UM برای توسعه نسخه The Final Cut، دو ماموریت اصلی داشت: ضبط صداپیشگی تمام متون و مکالمات بازی (که به گفته هیندپیر، شامل 1.2 میلیون کلمه است) و گسترش دادن مقیاس انتخاب‌های سیاسی بازیکن. هر دو ماموریت، درخواست‌هایی از طرف طرفداران بازی Disco Elysium بودند.
هیندپیر می‌گوید: «تا پیش از عرضه بازی Disco Elysium، همیشه فکر می‌کردم که عبارت «گوش دادن به نظر طرفداران» فقط برای راضی کردن آن‌ها است. شما نباید به کسی گوش بدهید، مخصوصا وقتی با یک داستان سازش‌ناپذیر و مشخص مثل داستان ما طرف هستید. اما معلوم شد که بخشی از عموم مردم هم باهوش و خردمند هستند. یک میلیون نفری که بازی شما را تجربه کرده‌اند، قطعا نظراتی درباره آن خواهند داشت. البته اکثر این نظرات ممکن است به‌دردنخور باشد، اما برخی از آن‌ها هم بسیار هوشمندانه و منطقی خواهند بود.»
هیندپیر می‌گوید افرادی از انتخاب‌های سیاسی بازیکن انتقاد کردند و گفتند که تصمیم‌های آن‌ها در این بخش، «به اندازه کافی مهم» نبوده و تاثیر خاصی در بازی نداشته است. استودیو این انتقاد خاص را بررسی کرد و متوجه شد که منظور بازیکن‌ها از کمبود اهمیت چیست. آن‌ها از خودشان پرسیدند: این که سیاست‌های شخصیت در یک بازی نقش‌آفرینی اهمیت پیدا کند دقیقا یعنی چه؟
هیندپیر می‌گوید: «بازی Disco Elysium یک عنوان واقع‌گرایانه سیاسی است. یک پلیس دائم‌الخمر نمی‌تواند انقلاب جهانی را راه‌اندازی کند. آن فانتزی قدرت که «من می‌توانم انتخاب کنم که کدام طرف از جریان، قدرت پیروزی داشته باشد.» هیچ‌وقت بخشی از تجربه بازی Disco Elysium نبوده است. اما ما محتوای اضافی دیگری هم برای بازی داشتیم. محتوای سیاسی که نتوانستیم آن‌ها را در نسخه اولیه بازی قرار دهیم.»
در نسخه The Final Cut، هر ایدئولوژی بزرگ بازی، خط ماموریت اختصاصی خود را خواهد داشت. این ماموریت‌ها که Political Vision Quests نام دارند، از جمله ماموریت‌های جانبی بازی هستند که بازیکن می‌تواند در صورت علاقه، آن‌ها را به اتمام برساند، حتی اگر اتمام آن‌ها با شکست همراه باشد.
هیندپیر می‌گوید که محتوای جدید، بر اساس هر ایدئولوژی نوشته شده است و چیزی فراتر از یک بسته الحاقی گسترش‌دهنده کلاسیک است که برای تمام بیلدهای شخصیتی در دسترس خواهد بود. همین موضوع است که باعث منحصربه‌فرد شدن بازی Disco Elysium شده است: لحن و جو بازی، مسخره و عجیب و غریب است، اما همچنان، یک داستان مهم و سیاسی را روایت می‌کند. شخصیت و کارهایی که بازیکن از طریق او انجام می‌دهد، نقطه شروع بحران‌ها است. همه‌چیز حول محور شخصیت شکل‌گرفته توسط بازیکن می‌چرخد. همه‌چیز به این بستگی دارد که او چه انسانی و چه کارآگاهی می‌خواهد باشد.
صدا بخشیدن به جهان
بازی Disco Elysium، جهان پیچیده‌ای را با محوریت شخصیت اصلی بنا می‌کند. این جهان بر اساس انتخاب‌های بازیکن، عوض می‌شود و از طریق شخصیت‌های NPC متعدد، جان می‌گیرد.
اما وقتی که بازی عرضه شد، فقط بخشی از متون و مکالمات بازی صداگذاری شده بود. البته که همچنان حجم صداپیشگی شخصیت‌ها قابل‌تقدیر بود، ولی صداگذاری برای همه بازی انجام نشده بود. استودیو ZA/UM چالش عظیم صدا بخشیدن به کل جهان بازی Disco Elysium را برای نسخه The Final Cut پذیرفت و این موضوعی است که قطعا به نفع بازیکن‌ها تمام خواهد شد. مخصوصا بازیکن‌های کنسولی که لازم نیست برای درک بازی، متون بلند و طویل آن را بخوانند.
هیندپیر می‌گوید برای قرار دادن این صداها درون بازی، استودیو به دنبال یک کارگردان صداپیشگی در بین کارمندان خود بود. این مسئولیتی است که معمولا استودیوهای بزرگ بازی‌سازی، مخصوصا سازنده‌های عناوین نقش‌آفرینی، اصطلاحا «outsource» می‌کنند و آن را به شرکت‌ها یا گروه‌های خارج از خود استودیو می‌سپارند. هیندپیر درباره این موضوع توضیح می‌دهد: «فکر می‌کنم که حجم دیالوگ‌ها و متون بازی واقعا زیاد است. برای ما، صداپیشگی شخصیت‌ها باید همان‌جایی انجام شود که توسعه و ساخت باقی بخش‌های بازی انجام شده است. این جاه‌طلبی و آرزوی خود ما است و خود ما هم باید ریسک آن را بپذیریم.»
«جیم آشیلوی» (Jim Ashilevi)، یک کارگردان تئاتر آموزش‌دیده، مسئول این ماموریت مهم شد. تیم او از «کش دو کوییر» (Cash de Cuir) و «مایک گودمن» (Mike Goodman) که کارگردان بخش صداپیشگی نسخه اول بازی بود، تشکیل شده است.
هیندپیر می‌گوید: «برای ما، شخصیت‌های جهان بازی Disco Elysium همانند انسان‌های واقعی هستند. ما آن‌ها را با این باور صادقانه که آن‌ها واقعا وجود دارند، خلق کردیم و درباره‌شان نوشتیم. این باور که آن‌ها روح دارند و نیازمند وقار و احترام هستند. این باور به معنای این بود که ما قطعا نمی‌توانستیم به سادگی از کنار صداپیشگی شخصیت‌های بازی بگذریم. نمی‌خواستیم از این روش استفاده کنیم.»
شهر «رواکول» (Revachol) که وقایع بازی Disco Elysium در آن رخ می‌دهد، شهری بسیار مهم است. هیندپیر می‌گوید: «این شهر، یک پایتخت جهان است. قدیمی و شکسته شده، اما هنوز حضور دارد و به طریق خاص خود، انعکاسی از کل جهان است. مردم رواکول باید طوری به نظر برسند که انگار از گروهی از پیشینه‌های فرهنگی و سیاسی متنوع تشکیل شده‌اند. این به معنای وجود لهجه‌های مختلف برای ساکنان این شهر است.»
یکی از اهداف نهایی آن‌ها برای این نسخه، ساخت یک جهان پویا و زنده از طریق صداهای مختلف بوده است. البته علاوه بر صداپیشگی تمام متون (از جمله متون مربوط به مهارت‌ها) و اضافه شدن محتواهای داستانی و ماموریت‌های جدید، تیم هنری بازی نیز قرار است با اضافه کردن جزئیات به بخش‌های مختلف بازی و نقاشی شخصیت‌ها، انیمیشن‌ها و افکت‌های صوتی و تصویری جدید، جهان بازی را جذاب‌تر کنند.
