برترین عناوین سری بازی Assassins Creed

سری بازی Assassins Creed از همان قسمت اول با ایده‌ جذاب سفر به گذشته و تجربه اتفاقات تاریخی در نقش یک آدم‌کش خاموش طرفداران زیادی پیدا کرد. بلافاصله پس از موفقیت قسمت اول، بازی Assassin’s Creed تبدیل به اولویت اصلی یوبی سافت برای انتشار سالیانه شد و با وجود مشکلات مختلفی مانند مراحل تکراری و داستان نه‌چندان جذاب، این مجموعه تا پایان سه گانه بازی Assassin’s Creed 2 از همان فرمول قسمت اول پیروی کرد و آن را به بهترین شکل ممکن ادامه داد. کشتن دشمنان با خنجر مخفی و بالا رفتن از ساختمان‌های شهر مهم‌ترین دلایل علاقه بازیکنان به این مجموعه بودند. البته بخش‌های مختلفی از سه گانه قسمت دوم مانند موزیک متن و شخصیت اصلی آن، اتزیو ادیتوره (Ezio Auditore)، با وجود گذشت نزدیک به یک دهه از انتشار، همچنان محبوبیت بی‌اندازه‌ای میان طرفداران این مجموعه دارند و تا جای ممکن در عناوین جدید این مجموعه حضور دارند.

با اتمام سه گانه اتزیو، کمپانی یوبی سافت شروع به امتحان ایده‌های جدید در این مجموعه کرد. بالا رفتن از بسیاری از نقاط محیط در قسمت سوم و کشتی سواری در بازی Assassin’s Creed 4: Black Flag، نمونه‌های موفق این ایده‌های نوین هستند که حالا به بخش‌های اصلی مجموعه تبدیل شده‌اند و در تمامی بازی‌های جدید این مجموعه وجود دارند. اما این ایده‌های نو برای یوبی سافت کافی نبودند و این کمپانی تلاش خود را برای امتحان فرمول موفق سری بازی Assassins Creed در سبک‌های مخلف آغاز کرد. در ابتدا، به‌خاطر موفقیت بازی Rayman در آن زمان، یوبی سافت باز هم به سراغ مجموعه فرعی Assassin’s Creed: Chronicles رفت که با شکست سختی مواجه شد. پس از آن، این کمپانی که به دنبال بهانه‌ای برای تغییر ماهیت مجموعه محبوب خود و پول‌سازی بیشتر از آن بود، از بدشانسی بازی Assassin’s Creed Unity به عنوان بهانه‌ای برای آغاز تغییرات بنیادین در نسخه‌های اصلی مجموعه و در دسترس قرار دادن آن برای طیف بزرگتری از بازیکنان استفاده کرد. عناوینی که شباهت چندان زیادی به سری بازی Assassins Creed ندارند و حتی اگر به چشم یکی از بازی‌های این مجموعه هم به آن‌ها نگاه نکنیم، (بیشتر آن‌ها) در سبک خود هم بازی‌های خوبی به‌شمار نمی‌روند.

این مجموعه در ابتدا به عنوان یک بازی در سبک اکشن مخفی کاری شناخته می‌شد، اما حالا به یک نقش آفرینی جهان‌باز تبدیل شده و به سرعت در حال فراموش کردن ریشه‌های خود و حتی فرقه اساسین‌هاست. تعداد عناوین منتشر شده از آن به اندازه‌ای زیاد شده است که با صرف نظر از برخی از آن‌ها، همچنان می‌توانیم 15 بازی را برای قرار دادن در لیست انتخاب کنیم. در ادامه لیست برترین بازی‌های سری بازی Assassins Creed را مشاهده می‌کنید.

 بازی Assassins Creed Origins

اولین قسمت از بازی‌های اکشن نقش آفرینی این مجموعه را می‌توان به راحتی بدترین قسمت کل مجموعه دانست. فرمول جدیدی که کمپانی یوبی سافت در تمامی بازی‌های جدید خود پیاده سازی می‌کند (جهان باز/نقش آفرینی/شخصی سازی) در این بازی هم مانند دیگر عناوین بخت برگشته‌ای که به این شکل به نابودی کشیده می‌شوند جواب نداد. انیمیشن و صداگذاری بسیار بد، مراحل تکراری و خسته کننده که فقط برای طولانی کردن روند بازی طراحی شده‌اند و سیستم مبارزه ساده‌ای که در مقابل مبارزات زیبای قسمت‌های قبلی یک عقب‌گرد بزرگ بود، بخشی از مشکلات فراوان این بازی بودند.

اگرچه انتشار سالیانه این مجموعه با یک فرمول ثابت قطعا باعث خسته کننده شدن آن می‌شد، اما تغییرات بازی Assassins Creed: Origins تنها یک کپی ضعیف از دیگر عناوین موفق نسل هشتم هستند و به خودی خود هیچ تجربه جدیدی به بازیکن ارائه نمی‌کنند. خوشبختانه این وضعیت در عناوین بعدی اندکی بهتر شد و با وجود این‌که همچنان شاهد خلاقیت چندان خاصی در آن‌ها نبودیم، اما کیفیت کلی محصول نهایی بسیار بهتر از چیزی بود که در این عنوان مشاهده کردیم.

 بازی Assassins Creed: Odyssey

این بازی دومین عنوان از مجموعه جدید Assassins Creed محسوب می‌شود که بسیاری از مشکلات Origins را برطرف کرده است و نسبت به فاجعه قبلی، تجربه بهتری ارائه می‌کند. در این عنوان سازندگان اندکی کار خود را جدی‌تر گرفته‌اند و ایده‌های احمقانه‌ای مانند کشتن اهداف با پر پرندگان را در بازی استفاده نکرده‌اند که قطعا نکته مثبتی است. از طرفی، انیمیشن صورت شخصیت‌ها بسیار بهتر از قبل شده و داستان بازی هم برای بازیکن جذاب و قابل اهمیت است؛ البته تا زمانی که بتوانید آن‌ها را انجام دهید. پس از مدت کوتاهی، بازیکن مجبور خواهد شد تا برای دسترسی به مراحل اصلی داستان، شخصیت خود را ارتقا دهد و برای انجام این کار باید تعداد زیادی مرحله فرعی تکراری و خسته کننده را انجام دهد. متاسفانه این مراحل تکنیک جدید یوبی سافت برای خالی کردن جیب مخاطب هستند و این کمپانی با اطلاع از عذاب آور بودن آن‌ها، بسته‌های XP را برای پیشرفت سریع‌تر در ازای پول واقعی به فروش می‌رساند! 

مطالب مرتبط:

چه آینده ای در انتظار سری Assassins Creed است

بهترین بازی های داستان محور سال 2020

چرا بازی Assassins Creed 2 به عنوانی ماندگار تبدیل شد؟ 

شاید بزرگترین مشکل این عنوان عدم تمرکز آن‌چنانی روی فرقه‌ای است که نام اصلی بازی از آن‌ها گرفته شده است. داستان این بازی حدود 400 سال پیش از بازی Assassins Creed Origins (ریشه‌ها) رخ می‌دهد. Origins عنوانی بود که هدفش پرداختن به نحوه تشکیل فرقه اساسین بود و مشخص نیست که داستان یک عنوان از این مجموعه چگونه ممکن است قرن‌ها پیش از آن روایت شود. البته دلیل آن مشخص است. اسپارتان‌ها در حال حاضر از جذاب‌ترین شخصیت‌های صنعت بازی‌های ویدیویی محسوب می‌شوند و عده زیادی تنها با دیدن تصویر یک اسپارتان بازی را خریداری می‌کنند. متاسفانه بازی Assassins Creed Odyssey نه نقش آفرینی جهان‌باز خوبی است، نه هیچ شباهتی به یکی از عناوین Assassins Creed دارد.

 بازی Assassins Creed: Chronicles

موفقیت دو قسمت جدید سری بازی Rayman و بازی Child of Light، کمپانی یوبی سافت را متقاعد کرد که بازی Assassins Creed هم می‌تواند با پیروی از همین فرمول سودآور باشد. با وجود این‌که این مجموعه از موتور Ubi Art استفاده نکرد، از نظر گرافیکی زیبا به نظر می‌رسید و حالت دو و نیم بعدی آن پیشروی در مراحل را نسبتا لذت بخش می‌کرد.

تمرکز بیشتر این بازی‌ها روی مخفی کاری و حرکت بی‌ سر و صدا در محیط، همان چیزی بود که طرفداران مجموعه از آن می‌خواستند، اما به دلیل این‌که سازندگان در طراحی مکانیک‌های گوناگون برای بازی خلاقیت چندان زیادی به خرج ندادند، پیشروی در مراحل بعد از مدتی کوتاه خسته کننده می‌شد. اگر به تجربه یک عنوان مخفی کاری دو بعدی علاقه دارید، بهتر است به جای تجربه این سه‌گانه، بازی Mark of the Ninja را تجربه کنید که که حدودا سه سال قبل از انتشار اولین قسمت بازی Assassins Creed: Chronicles به بازار عرضه شد.

بازی Assassins Creed 3: Liberation

این بازی اولین عنوان مجموعه بود که به بازیکن کنترل یک شخصیت مونث را می‌داد. برخلاف قسمت سوم که تمرکز زیادی روی نبردهای بزرگ و پر سر صدا داشت، Liberation دوباره مخفی کاری را به عنوان هسته اصلی گیم‌پلی معرفی می‌کند و قابلیت عوض کردن لباس (البته متفاوت با بازی Hitman) را هم برای اولین بار به این مجموعه می‌آورد. این بازی اولین بار برای کنسول پلی استیشن ویتا عرضه شد و به‌خاطر سخت افزار ضعیف‌تر این کنسول دستی، وسعت و جزئیاتی بسیار کمتر از بازی Assassins Creed 3 داشت. نسخه کنسول‌های خانگی و کامپیوتر این بازی هم تنها یک پورت ساده بود و هیچ بهبودی در این زمینه ارائه نکرد. همین مشکلات باعث شدند تا بازی Assassin’s Creed 3: Liberation آن طور که لیاقتش را داشت مورد توجه قرار نگیرد.

 بازی Assassins Creed: Freedom Cry

موفقیت بازی Assassins Creed 4: Black Flag باعث شد تا به سرعت عناوین فرعی مرتبط با آن توسعه داده شوند. اولین آن‌ها Freedom Cry بود که برخلاف بازی اصلی، آزادی عمل را از بازیکن می‌گرفت و مراحل ساده و تکراری را ارائه می‌کرد. در این بازی شاهد ماجرای ادواله (Adewale) در زمان غیبت او در قسمت چهارم هستیم. یک ماجراجویی بسیار کوتاه و نه چندان بزرگ که تنها روی بخش داستانی تمرکز می‌کند و پس از پایان آن چیز بیشتری برای ارائه ندارد.

بازی Assassins Creed 4: Rogue

دیگر عنوان فرعی مرتبط با بازی Assassins Creed 4 که برخلاف Freedom Cry، وسعت قابل قبولی دارد و بسیاری از مکانیک‌های گیم‌پلی قسمت چهارم را هم ارائه می‌کند. البته ایده اصلی آن می‌توانست بسیار بیشتر از چیزی که در بازی‌ نهایی پیاده سازی شد گسترش پیدا کند. در این بازی در نقش شی (Shay) قرار می‌گیرید که در ابتدا یک اساسین است اما طی اتفاقاتی به فرقه تمپلارها می‌پیوندد و تبدیل به اولین شخصیت اصلی تمپلار در این مجموعه می‌شود. با وجود کم و کاستی‌های اندک، بازی Assassins Creed 4: Rogue یکی از بهترین عناوین فرعی این مجموعه محسوب می‌شود و اگر یوبی سافت به عنوان یک بازی فرعی به آن نگاه نمی‌کرد، می‌توانست بسیار موفق‌تر ظاهر شود.

 بازی Assassins Creed: Valhalla

جدیدترین قسمت از این مجموعه بالاخره عملکردی که از یک بازی نقش آفرینی جهان باز انتظار می‌رود را ارائه می‌کند. دنیای این بازی که حتی از بازی Assassins Creed Odyssey هم بزرگتر شده، بسیار بهتر از عناوین قبلی بازیکن را به اکتشاف تشویق می‌کند. علاوه بر مراحل فرعی بی‌شمار، پازل‌های مختلف، آیتم‌های مهم و حتی حرکات مبارزه جدید هم با گشت و گزار در نقشه بازی به‌دست می‌آیند.
تجربه این بازی تفاوت‌های بسیار زیادی با دو عنوان پیشین  آن دارد. علاوه بر پیشرفت چشم‌گیر سیستم مبارزات، مخفی کاری و نقش آفرینی، مهم‌ترین پیشرفت این بازی ارتباط نسبی آن با فرقه اساسین است. با بازگشت خنجر مخفی اساسین‌ها، لذت کشتن مخفیانه دشمنان با این خنجر دوست داشتنی به بازی برگشته است و برخلاف بازی Assassins Creed Odyssey، وقتی یک دشمن را به‌صورت مخفیان می‌کشید واقعا کشته می‌شود! (در Odyssey دشمنان تنها آسیب جزئی می‌دیدند).

این بازی نشان داد که یوبی سافت در حال متوجه شدن اشتباهات خود است و می‌تواند با اهمیت دادن به خواسته‌های طرفداران این مجموعه، هم سود مناسبی بکند و هم به موفقیت نزدیک‌تر شود.

 بازی Assassins Creed: Unity

بسیاری از انتقادات به این بازی به‌خاطر باگ‌های فراوان و وضعیت اسفناک آن هنگام عرضه بود. Unity یکی از آخرین عناوین این مجموعه بود که پیش از فاجعه Origins منتشر شد و همچنان حس اساسین بودن را به بازیکن القا می‌کند. محیط زیبای پاریس و انیمیشن‌های روان، پارکور کردن در این بازی را لذت بخش‌تر از همیشه می‌کنند. با وجود این‌که این بازی در سال 2014 منتشر شده، همچنان از نظر بصری زیبا و چشم نواز است و می‌توان آن را در میان سه عنوان برتر مجموعه در این زمینه قرار داد. تنها مشکل Unity داستان و شخصیت‌های خسته کننده‌اش هستند که بعید است هیچ بازیکنی به آن‌ها اهمیت دهد. با وجود این‌که تمرکز این بازی روی بخش Co-op چهار نفره‌اش بود، کمتر کسی به آن اهمیت می‌داد و به همین دلیل این ایده هرگز در عناوین بعدی مجموعه استفاده نشد. با این وجود، اگر دل‌تان برای تجربه یک Assassins Creed لذت بخش و پارکور در محیط‌های معمولا زیبای این مجموعه تنگ شده است، بازی Assassins Creed: Unity یکی از بهترین و چشم‌نوازترین گزینه‌های حال حاضر محسوب می‌شود.

بازی Assassins Creed 3

آخرین قسمت از ماجراجویی دزموند اولین قدم‌ها را برای چشم اندازه بزرگتر این مجموعه برداشته بود. در این بازی دیگر هیچ درخت یا صخره‌ای سر راه بازیکن قرار نمی‌گیرد و برای اولین بار بسیاری از لبه‌ها برای پارکور و بالا رفتن بازیکن علامت گذاری شده‌ بودند. 

داستان بازی Assassins Creed 3 در دوران انقلاب آمریکا اتفاق می‌افتد و جنگ و خون‌ریزی‌های فراوانی در این عنوان شاهد هستیم. به همین دلیل، علاوه بر خنجر مخفی اساسین‌ها، تبر موهاک هم برای اولین بار به عنوان یکی از سلاح‌های نمادین شخصیت‌ اصلی بازی، که نیمه انگلیسی-نیمه موهاک است، نمایش داده می‌شود. البته درگیری‌های دوران انقلاب آمریکا باعث نشد تا سازندگان از بخش مخفی‌کاری این بازی غافل شوند. با وجود کمرنگ شدن مخفی کاری در این بازی، مکانیک مخفی شدن گوشه دیوارها برای اولین بار در قسمت سوم وارد این مجموعه شد و تا به امروز هم در گیم‌پلی تمامی عناوین بعد آن حضور داشته است.

 بازی Assassins Creed 1

اولین نسخه این مجموعه یکی از بکر‌ترین ایده‌های نسل هفتم را به بازیکنان ارائه کرد. سفر به گذشته با استفاده از خاطرات ژنتیکی، قرار گرفتن در نقش یک آدم کش مرموز، بالا رتن از ساختمان‌ها و دوییدن روی پشت بام آن‌ها و از همه مهم‌تر، لذت کشتن مخفیانه دشمنان با استفاده از خنجر مخفی اساسین‌ها، تجارب بی‌نظیری بود که این عنوان به بازیکنان هدیه کرد. قسمت اول این مجموعه با قدرت کار خود را آغاز کرد و نام سری بازی Assassins Creed را به عنوان یک مجموعه با کیفیت و خاص در ذهن بازیکنان حک کرد. البته این بازی عاری از مشکل نبود و مراحل تکراری و خسته کننده مانند سکانس‌های تعقیب مخفیانه افراد، جلوی لذت بردن بیشتر بازیکن را می‌گرفتند. البته از آن‌جا که این مراحل در تمامی نسخه‌های مجموعه حضور دارند نمی‌توان آن‌ها را به عنوان یک نکته منفی در مقابل دیگر عناوین در نظر گرفت. حتی با توجه به خسته کننده‌تر شدن آن‌ها در نسخه‌های جدید، می‌توان به مراحل تعقیب مخفیانه بازی Assassins Creed 1 غبطه‌ هم خورد!

بازی Assassins Creed: Syndicate

بالا رفتن از ساختمان‌های مدرن سال‌هاست که یکی از خواسته‌های دست نیافتنی طرفداران این مجموعه است. بازی Assassins Creed Syndicate که وقایع آن در لندن ویکتوریایی قرن 19 اتفاق می‌افتند، یکی از نزدیک ترین (و بهترین) نمونه‌های این مجموعه به دنیای مدرن محسوب می‌شود. این بازی تجربه کاملی از آن‌چه قرار بود در بازی Assassins Creed Unity شاهد باشیم را ارائه کرد و علاوه بر آن ایده‌های نوین لذت بخشی هم داشت. شاید مهم‌ترین تغییر این بازی نسبت به Unity تغییر سبک و سیاق مبارزات آن باشد. مبارزات بازی Unity حس و حال خشک و با کلاسی به بازیکن القا می‌کردند که چندان جالب به‌نظر نمی‌رسید و Syndicate با تغییر کلی این سیستم، مبارزاتی بسیار خونین و خشن‌تر را ارائه می‌کند که شباهت زیاد به دعوا‌های مرگ‌بار خیابانی دارد. علاوه بر تغییر انیمیشن‌های مبارزه، حضور دو شخصیت قابل کنترل و مکانیک‌های هیجان انگیزی مانند Grappling Hook و ارابه‌‌ها، جان تازه‌ای به گیم‌پلی قدیمی شده آن دوران این مجموعه بخشیدند.  بخش داستانی Syndicate هم (با وجود پایان بندی ناامید کننده) از بسیاری از عناوین مجموعه بهتر بود و حتی مراحل فرعی آن هم کیفیت بسیار خوبی داشتند. 

با وجود فروش 5.5 میلیون نسخه‌ای، این بازی از نظر کمپانی یوبی سافت یک عنوان ناموفق محسوب می‌شود و پس از بازی Assassins Creed Unity، بهانه‌ دیگری به این کمپانی داد تا آینده این مجموعه را به شکل کاملا جدیدی رقم بزند. شاید اگر این کمپانی روی عرضه سالیانه و درآمدزایی حداکثری از طرفداران پافشاری نمی‌کرد، هم کیفیت کلی این عناوین بالاتر می‌رفت، هم زیبایی‌های آن‌ها توسط طیف وسیع‌تری دیده می‌شد.

بازی Assassins Creed 4: Black Flag

قسمت چهارم این مجموعه یک عنوان بین نسلی بود و سازندگان به بهترین شکل ممکن از قدرت سخت افزار نسل جدید برای گسترش ایده‌های خود استفاده کردند. انتخاب یک دزد دریایی به عنوان شخصیت اصلی، راه‌های بسیار زیادی برای اضافه کردن ایده‌ و مکانیک‌های جدید پیش روی سازندگان قرار داد. برای مثال می‌توان به کشتی‌رانی این بازی اشاره کرد که به‌قدری با کیفیت و لذت بخش طراحی شده بود که هنوز هم به عنوان یکی از بخش‌های اصلی در عناوین جدید مجموعه حضور دارد. از طرفی، مبارزات این بازی به‌دت سریع‌تر از گذشته شده بودند و انیمیشن‌های مبارزات هم مانند همیشه بهتر از گذشته شده بودند. 

این بازی یکی از دو عنوان مهم مجموعه بود که قصد ایجاد تغییرات بزرگ در هسته اصلی گیم‌پلی را داشت. برخلاف بازی Assassins Creed Origins که یک شکست تمام عیار در این زمینه محسوب می‌شود، قسمت چهارم مکانیک‌های جدید خود را در قالب همان شکل و شمایل اصلی سری بازی Assassins Creed به‌ اجرا درآورد و تبدیل به یکی از موفق‌ترین عناوین این مجموعه شد.
 

سه‌گانه بازی Assassins Creed 2

رتبه بندی جداگانه سه گانه این قسمت دوم تنها باعث طولانی‌تر شدن لیست می‌شود. با وجود این‌که بازی Assassins Creed 2: Brotherhood و بازی Assassins Creed 2: Revelations هم از عناوین اصلی و بزرگ این مجموعه محسوب می‌شوند، ادامه دهنده داستانی هستند که در قسمت دوم آغاز شد. این سه‌‌گانه یادآور بهترین دوران این مجموعه است که کمپانی یوبی سافت به‌جای خلاصه کردن همه چیز برای عرضه سریع‌تر بازی، به کیفیت عناوین خود هم اهمیت می‌داد. 

این سه گانه داستان ورود اتزیو به فرقه اساسین و درنهایت تبدیل شدن او به یکی از اساتید این فرقه را روایت می‌کند. روایتی که به آرامی و با حوصله انجام می‌شود و به بازیکن اجازه تجربه تمامی اتفاقات مهم زندگی اتزیو را می‌دهد. به لطف شخصیت‌های بزرگی که در این عناوین در کنار اتزیو حضور دارند (مانند لئوناردو داوینچی) و طراحی زیبای شخصیت‌ها و شهرهای دوران رنسانس، این عناوین از جذاب‌ترین بازی‌های دوران خود بودند و هنوز هم ارزش تجربه بالایی دارند. 

نظرات خود را درباره برترین بازی‌های مجموعه Assassins Creed با ما در میان بگذارید.