استودیو Remedy Entertainment که بهخاطر فناوری بازیهای نوآورانهاش شناخته میشود، بهطور مداوم بازیهای بصری چشمگیری را ارائه میدهد. از هرج و مرج مبتنی بر فیزیک بازی Max Payne 2 گرفته تا طراحی مبتنی بر رهگیری نور در بازی Control و محیط عجیب و غریب بازی Alan Wake، هر بازی استانداردهای بصری جدیدی را تعیین کرده است. حال بازی Alan Wake 2 این روند را ادامه میدهد و یک تجربه فنی با کیفیت بالا ارائه میدهد که سیستمهای مدرن را به چالش میکشد و تصاویری خیره کننده ارائه میدهد.
در مورد بازی Alan Wake 2 میتوان بحثهای زیادی کرد، از جمله عملکرد آن در کنسولهای ایکس باکس و نسخه استثنایی کامپیوترش که عملکردی عالی را بهنمایش میگذارد. با این حال، در این مطلب روی نسخه پلی استیشن 5 تمرکز میکنیم؛ چراکه استودیو Remedy یک تجربه واقعاً پیشرفته را در این پلتفرم ارائه کرده است. در حالی که تفاوتهای قابل توجهی در مقایسه با نسخه پیشرفته کامپیوتر این بازی وجود دارد، نسخه کنسول به خوبی بهینه شده است و تجربه بازی خوبی را ارائه میدهد. ممکن است برخی از ویژگیها را نداشته باشد، اما عناصر ضروری در آن بهخوبی دیده میشود و تجربه بازی Alan Wake 2 روی کنسولها راهی کاملا قابل قبول برای لذت بردن از بازی است.
بازی Alan Wake 2 یک دستاورد فنی و هنری قابل توجه است که تواناییهای موتور بازی سازی این استودیو Remedy بهنام Northlight را بهزیبایی بهتصویر میکشد. تاثیر بازی تا حد زیادی به لطف نورپردازی غیرمستقیم و برتر آن است. هر محیط نور، جهانیِ چشمگیری را به نمایش میگذارد و نور به طور واقعی در راهروهای محصور، مناطق جنگلی و فضاهای باز بازتاب میشود. یکنواختی نور قابل توجه است، حتی در مناطقی که معمولاً در دیگر بازیها چالشهایی ایجاد میکنند، در بازی Alan Wake 2 به ندرت مشکلی وجود دارد.
به نظر میرسد بازی از یک راه حل روشنایی جهانی از پیش محاسبه شده در ارتباط با انسداد محیطی فضای صفحه نمایش برای نور غیر مستقیم استفاده میکند. اگر سادهتر بخواهیم بگوییم، بازی از روشی استفاده میکند که در آن جلوههای نوری از قبل در محیطهای بازی محاسبه میشوند یا «پخته» میشوند. این با تکنیکی به نام انسداد محیطی در فضای صفحه (Screen-Space Ambient Occlusion) ترکیب شده است که با شبیهسازی سایهها در محل برخورد اجسام، به افزودن عمق و واقعگرایی به صحنهها کمک میکند. هر دوی این تکنیکها به نورپردازی غیرمستقیم بازی کمک میکنند، که نوری است که از سطوح در دنیای بازی منعکس شده است. این ترکیب نتایج عالی را به همراه دارد. پس از بررسی دقیق، میتوان آثار جزئی را در روشنایی پخته شده در محیط مشاهده کرد که در طول جریان عادی گیمپلی نیز بهخوبی حفظ میشوند. این موضوع در شرایط ابری، فضای داخلی با نور طبیعی و صحنههای شبانه با نور مصنوعی صادق است. این بازی همچنین به شدت از حجم سنجی استفاده میکند و به نورپردازی ظاهری متراکم میدهد که فضای تاریک بازی را افزایش میدهد.
بازی Alan Wake 2 به طور دقیق مواد را متمایز میکند و انواع واکنشهای نوری را نشان میدهد. عنوان مثال، پارچههای پراکنده کت شخصیت آلن ویک در زیر نورهای ملایم واقع گرایانه به نظر میرسند. کف براق و صندلی های چرمی در غذاخوری کنتراست قابل توجهی ایجاد میکند، در حالی که هر نوع چوب و رنگ پوست در خانه سالمندان واقعی به نظر میرسد. گاهی اوقات، به دلیل ظاهر طبیعی مواد در هر محیط، بازی بیشتر شبیه یک فیلم است تا یک بازی ویدیویی.
بازی از جزئیات هندسی (اشکال و ساختارهای پیچیده) زیادی برخوردار است. تمامی موارد تشکیل دهنده محیطهای بازی از تعداد زیادی چند ضلعی تشکیل شدهاند که حتی از نزدیک نیز فوقالعاده بهنظر میرسند. پنجرهها و اعلانهای نشان داده شده در بازی به حداقل رسیدهاند، اما محیطهایی که در آن کاوش میکنید آنچنان بزرگ نیستند. استودیو Remedy همیشه دوست دارد آیتمهای مختلف مانند بطریهای خالی آبجو، کولرهای یدکی و سایر نشانههای غفلت را در طول بازی پراکنده کند. شاخ و برگها در فضاهای باز عالی هستند و با تراکم زیاد، واکنش واقعی به چراغ قوه بازیکن و تغییر شرایط آب و هوا محیطی فوقالعاده را به تصویر میکشند. رندر با کیفیت بالا یکی از تصمیمات خلاقانه Remedy را بهتر نشان میدهد. بازیکنان در طول بازی محیطهایی آشنا و بعضا منحصر به فرد را کاوش میکنند که اگر بازی قبلی را بازی کرده باشید آنها را بهخاطر خواهید داشت. برخی از سکانسها در بازی Alan Wake 2 ممکن است بهخاطر رندر قدیمیتر کمی عجیب و غریب به نظر برسند و این موضوع حتی باعث میشود برخی از لحظات طنز بازی بهخاطر دلایل دیگری خندهدار بهنظر برسند.
مدل کاراکترها نیز کیفیت بالایی دارند. جزئیات صورت شخصیتها فوقالعاده هستند و سایه پوست در شرایط مختلف نور دقیق عمل میکند. بهنظر میرسد موهای شخصیتهای مختلف دارای بافتهای لایهای دو بعدی هستند، اما پیچیده به نظر میرسند و به خوبی متحرک میشوند. البته در برخی کاتسینها انیمیشن چهره با کیفیت رندر صورت مطابقت ندارد و این ممکن است کمی صحنه را عجیب جلوه دهد. این میتواند به دلیل استفاده از مدلهای جداگانه برای چهرههای شخصیت و صداپیشهها باشد، اگرچه نتایج به طور کلی خوب به نظر میرسند؛ مگر اینکه هدف اصلی شما پیدا کردن ایراد در بازی باشد.
البته اینها در کاتسینهای لایو اکشن بازی که فراوان هستند مشکل چندانی ایجاد نمیکنند. این کاتسینهای لایو اکشن جنبههای سورئالتر بازی Alan Wake 2 را برجسته میکنند. کیفیت این ویدیوها مناسب هستند، اما بهخاطر استفاده از افکتهای مختلف در آن ممکن است در برخی موارد 1080p بهنظر برسند. نرخ فریم این ویدیوها ۳۰ فریم در ثانیه ست که بدون مشکل سرعت فریم نمایش داده میشوند. البته اگر از ویدیوهایی با کیفیت بالاتر برای مطابقت با رندر با کیفیت بالاتر استفاده میشد، قطعا نتیجه بهتری حاصل میشد.
جلوههای بصری بازی Alan Wake 2 بسیار عالی هستند و شکی در آن نیست، اما محدودیتهایی نیز در آن وجود دارد. سایهها در کنسولها اکثرا خوب بهنظر میرسند، اما در برخی از آنها مشکلاتی دیده میشود. سایههایی که توسط خورشید تولید میشوند ظاهری زیبا و فیلتر شده با اشکال بلوری و زیبا دارند که بسیار دلپذیر به نظر میرسند، اما وضوح تصویر بسیار پایینی دارند. همچنین آبشارهای سایه (تکنیکی برای بهبود کیفیت سایه) کاملاً مشخص هستند و نقشه سایه با بالاترین وضوح تنها یک یا دو متر از پخش کننده ظاهر میشود. سایههای چراغ قوه اکثراً مشکلی ندارند، اما از وضوح پایینی در فواصل بالا رنج میبرند. البته باز هم باید تاکید کنیم که تغییر وضوح این سایهها قطعا در عملکرد بازی روی کنسول تاثیر بهسزایی دارد و فیلترهایی که در بازی استفاده شده است سایهها را در بیشتر مواقع منسجم نگه میدارد، اما ذکر این موارد خالی از لطف نیست.
متاسفانه بازتابها در بازی Alan Wake 2 روی کنسولها از کیفیت همیشگی بازیهای استودیو Remedy برخوردار نیستند. این بازی در درجه اول از بازتابهای فضای صفحه (Screen-Space Reflections) استفاده میکند، به این معنی که بازتابهای سختافزاری رهگیری پرتو که در دیگر عناوین این استودیو مانند بازی Control روی کنسولها یا حتی بخش تکنفره بازی CrossfireX دیده شد را ندارد. بازتابهای فضای صفحه معمولاً مشکلاتی با انسداد (Occlusion) دارند، به خصوص برای سطوحی که با دوربین بازی موازی هستند. علاوهبر این، گاهی اوقات SSR ممکن است کمی دانه دانه بهنظر برسند. از اینرو، بهجای SSR ممکن است از SDF (Signed Distance Field) استفاده شود. از SDF برای مواردی مانند نورپردازی پویا و مدل سازی بولی (Boolean) استفاده میشود و از نظر بازتابها، زمانی که اطلاعات مورد نیاز برای SSR روی صفحه نیست، از بازتابهای SDF به عنوان یک راه جایگزین استفاده میشود. در اصل SDF یک نوع نرمافزار رهگیری پرتو شبیه به بازتابهای Lumen در موتور Unreal Engine 5 است. با اینحال، متاسفانه هنگامی که اطلاعات مورد نیاز برای SSR روی صفحه نیست، SDF عملکرد خوبی برای حفظ جزئیات بازتاب ارائه نمیکند.
این ما را به نسخه باشکوه کامپیوتر بازی Alan Wake 2 و تکنولوژی Path Tracing میرساند. اگر بازی را روی هردو پلتفرم تجربه کرده باشید، متوجه میشوید که بازیکنانی که روی کنسولها بازی میکنند چه چیزی را از دست میدهند. البته این تفاوتها در حدی نیست که تجربه شما در دو پلتفرم بهکل متفاوت باشد. انعکاسها و سایهها قطعا با فناوری Path Tracing تمیزتر نشان داده میشوند و انعکاسهای آینهای روی آبها و آینهها بهشدت دلنشین هستند. مشکلات عدم انسداد در پلی استیشن 5 به هیچ وجه در نسخه کامپیوتری بازی دیده نمیشوند و حتی سطوح شفاف نیز بازتاب دارند که در برخی مواقع خارقالعاده بهنظر میرسند.
سایهها در بازی اکنون با دور شدن منبع نور از یک جسم بهصورت واقعی محو میشوند و تغییر حالت میدهند. سایههای نزدیک تیز هستند، در حالی که سایههای دور روشن و کم رنگ هستند. سایههای ناهموار از بین رفتهاند و با سایههایی که رهگیری پرتو شدهاند و واقعیتر هستند جایگزین شدهاند. شکی در این نیست که نسخه کامپیوتر بازی Alan Wake 2 بهترین نسخه از این بازی است، اما نسخههای کنسولی بر اساس قابلیتهای خود مصالحههای هوشمندانهای انجام میدهند.
ترفندهای کاربردی بازی Alan Wake 2
به عنوان مثال، کیفیت نور غیرمستقیم در پلی استیشن 5 با فناوری Path Tracing کامپیوتر تفاوت چندانی ندارد. درکل، بهنظر نمیرسد که بازیکنانی بازی را روی پلی استیشن 5 تجربه میکنند چیز زیادی از دست بدهند. بسیاری از تکرار وضعیت بازی Cyberpunk 2077 میترسیدند که در آن بازیکنانی که بازی را با کامپیوتر تجربه میکردند تفاوت شگفت انگیزی را نسبت به کنسولها تجربه میکردند که کنسولها قادر به تطابق با آن را نداشتند، اما بازی Alan Wake 2 اینگونه نیست. بازی Alan Wake 2 در وضعیت کنونیاش فوقالعاده بهنظر میرسد و فناوری Path Tracing فقط نقص نورپردازی پلی استیشن 5 را ترمیم میکند. کیفیت تصویر نیز همانطور که انتظار میرود در کامپیوتر، بهخصوص با وجود تکنولوژی DLSS، بهتر ارائه میشود. در کل، گرافیک بازی در کامپیوتر بهتر است اما این باعث نمیشود نسخه پلی استیشن 5 بازی بد جلوه کند.
در مرحله بعد، در مورد حالتهای مختلف گرافیکی بازی بحث میکنیم. بازی Alan Wake 2 برای اجرا در فریم بر ثانیه روی کنسول ها ساخته شده است. این چیزی است که در Quality Mode دریافت میکنید. اما در اواخر مراحل توسعه بازی، استودیو Remedy یک گزینه Performance Mode نیز با هدف اجرای بازی با ۶۰ فریم در ثانیه به بازی اضافه کرد. تفاوت اصلی در اینجا وضوح تصویر است. در Quality Mode بازی از AMD FidelityFX Super Resolution 2 برای رسیدن به خروجی 2160p با وضوح داخلی 1270p استفاده میکند. در Performance Mode نیز از FSR 2 استفاده میشود، اما با خروجی 1440p و وضوح داخلی 847p. هر دو حالت نسبت به سایر بازیها با وضوح خروجی مشابه، کمی نرمتر به نظر میرسند، شاید به دلیل کنتراست پایینتر و پردازش سنگین پس از پردازش باشد. محسوسترین کاهش کیفیت در Performance Mode عملکرد تراکم شاخ و برگ است که بسیار کمتر از Quality Mode است.
متأسفانه، کیفیت تصاویر در بازی Alan Wake 2 در پلی استیشن 5 ممکن است کمی بحث برانگیز باشند. در برخی از تصاویر یک سری جدایی در جزئیات دقیق دیده میشود که در هر دو حالت بصری قابل توجه است. تصاویر اکثراً مشکلی ندارند و کیفیت کلی رندر، نمونهبرداریهای گاها تکه تکه را جبران میکند، اما میتواند آزاردهنده باشد. در برخی مواقع گوشه اشیا یا Aliasing در نواحی مصنوعی بازی حواسپرتکنندهتر از تنظیمات طبیعی در فضای باز هستند.
در Quality Mode، بازی Alan Wake 2 سرعت ۳۰ فریم در ثانیه را هدف قرار میدهد و به طور کلی از پس این کار برمیآید. اکثر بخشهای گیمپلی بازی بدون مشکل در فریم اجرا میشوند، اما بخشهای خاصی وجود دارد، مانند ماموریت دوم ساگا اندرسون (Saga Anderson)، که عملکرد ضعیفی دارند و عملکرد ثابت زیر ۳۰ فریم در ثانیه دارند. البته بازهم تاکید میشود که در بسیاری از مناطق بازی مشکل بزرگی که با آن مواجه شوید وجود ندارد، اما به نظر میرسد برخی از محیطها باعث کاهش نرخ فریم میشوند. هدف Performance Mode عملکرد ۶۰ فریم در ثانیه است و در واقع کار بسیار خوبی برای رسیدن به این عدد انجام میدهد. اکثر بخشهای گیمپلی بازی، مخصوصاً در محیطهای داخلی، با سرعت ۶۰ فریم بر ثانیه به خوبی اجرا میشوند. البته باز هم محدودیتهایی به چشم میخورد و آن هم مناطق بیرونی است و در برخی از تستها اغلب زیر ۶۰ فریم اجرا میشود. با توجه به کیفیت بصری نمایش داده شده در صفحه نمایش، نتیجه نهایی بسیار خوب است، اما اگر استودیو Remedy بتواند با بهروزرسانی، بازی را به نرخ ۶۰ فریم ثابت برسد، قطعا تجربه بهتری خواهد داشت. همچنین در برخی تستها اشکالات و باگهایی در حین بازی دیده شده است که قطعا آنها هم با بهروزرسانی درست خواهند شد.
جدا از دستاوردهای فنی، بازی Alan Wake 2 یک تجربه عالی است، اگرچه کاملاً با بازی قبلی و بسته الحاقیاش بهنام American Nightmare متفاوت است. این بازی کاملاً در ژانر وحشت بقا با مبارزات محدود و سطح دشواری بالا قرار دارد. مکانیک چراغ قوه در بازی اول عمدتا حفظ شده است، اما پازلها و کاوش نقش بزرگ تری دارند و باعث میشوند که بازی کاملاً متفاوت از عناوین قبلی باشد. اما تاکید این بازی بر وحشت را میتوان کاملا متوجه شد. مکانیکهای Mind Place و Writer’s Room در بازی عالی هستند. تقریباً میتوان گفت که استودیو Remedy در اینجا دو بازی Resident Evil و بازی Ace Attorney را ترکیب کرده و چیزی ساخته است که عملکرد و تجربه شگفتانگیزی را ارائه میدهد. داستان بازی نیز بسیار جذاب است، هرچند بازیکنان بهتر است بازی قبلی را بازی کرده باشند یا اگر آن را بازی نکردهاند، با دیدن یک ویدیو دوباره وارد جو داستان بازی شوند.
از نظر بصری، بازی Alan Wake 2 یک اثر هنری بهحساب میآید. در کنسولهای نسل فعلی، تعداد کمی از بازیها میتوانند با تراکم جزئیات باورنکردنی و نورپردازی ظریف نمایش داده شده در اینجا برابری کنند. این بدان معنا نیست که بازی بینقص است، اما انکار اینکه بازی Alan Wake 2 یک بازی فوقالعاده است، سخت است. برای بازیکنانی که از ترس و بقا لذت میبرند و میخواهند برخی از بهترین فناوری های استفاده شده در این نسل از بازی ها را تجربه کنند، این یک پیشنهاد آسان است.