بازی‌های جهان‌باز معمولا با نقشه‌های بزرگ و فعالیت‌های مختلف و زیادشان شناخته می‌شوند، اما برخی از این عناوین چالش‌هایی هم در خود جا داده‌اند که ظرفیت و توانایی بازیکن را می‌سنجند و نشان می‌دهند که هر چقدر هم حرفه‌ای باشی، در یک نقطه طاقت‌ات به سر می‌آید و تسلیم می‌شوی. این چالش‌ها می‌توانند مقدار آسیبی باشند که دشمن به شما وارد می‌کند، یا نوار سلامتی بیشتر همان دشمن‌ها، یا حتی قوانینی که در دنیای بازی طراحی شده‌اند تا درجه دشواری بالاتری نسبت به دیگر هم‌قطاران خود داشته باشند. در این مقاله به 10 بازی جهان‌باز نگاه می‌اندازیم که با چالش‌های خود تا مرز بی‌اعصاب کردن مخاطب خود پیش می‌روند.
بازی Subnautica: Below Zero همانند نسخه اولش، دارای سه حالت مختلف برای تجربه است. در حالت بقا (Survival) که همان حالت عادی است، بازیکن باید سلامتی، غذا، اکسیژن و آب خود را مدیریت کند. بعد از هر بار مرگ آیتم‌ها را از دست می‌دهید و با توجه به حضور هیولاهای متنوع و زیاد در 4546B، به کرات خواهید مرد. با وجود همه این‌ها، شما دوباره زنده می‌شوید و با کمی تلاش قادر به بازیابی آیتم‌های خود خواهید بود.
حالت هاردکور هم تقریبا همان حالت بقاست، ولی شما فقط یک جان دارید؛ یعنی اگر بمیرید بازی تمام می‌شود! دیگر موردی که حالت هاردکور را سخت‌تر هم می‌کند این است که اگر اکسیژن‌تان کاهش پیدا کند، PDA هیچ هشداری به شما نمی‌دهد و احتمال غرق شدن‌تان در آب بسیار زیاد می‌گردد. تجربه این بازی در حالت عادی هم کار سختی است، اما وقتی به حالت هاردکور رو می‌آورید، باید آماده باشید که با اعصاب و روان‌تان بازی شود و طاقت‌تان به چالش کشیده شود!
10 بازی ترسناک که جهانی زیبا اما داستان ضعیفی داشتند
دنباله بازی Horizon Zero Dawn که توسط استودیو Guerrilla Games ساخته شده است، قابلیت‌ها و امکانات جدیدی برای مقابله با ربات‌ها در اختیار بازیکن می‌گذارد. سلاح‌های زیاد و زره‌های مختلف را به این ترکیب اضافه کنید تا بفهمید که تنوع بازی چقدر زیاد است. البته که این قابلیت‌ها در ازای بهای سنگینی است که در اصل همان چالش‌های بازی هستند، چالش‌هایی که در درجه سختی بسیار دشوار (Very Hard) بیش از پیش گریبان‌تان را می‌گیرند و حتی اگر لحظه‌ای غفلت کنید، دشمنانی که نوار سلامتی بیشتر و قدرت بسیار بالاتری دارند کارتان را تمام خواهند کرد.
با این حال اگر فکر می‌کنید طاقت چالش‌های بیشتر را هم دارید، بازی حالت نهایت سختی (Ultra Hard) را برای بازیکنانی تدارک دیده که یک بار موفق به اتمام بخش داستانی شده‌اند و +New Game را آغاز کرده‌اند. در این حالت نوار سلامتی دشمنان 294 درصد افزایش پیدا کرده و آسیبی که اِیلوی (Aloy) می‌بیند 200 درصد افزایش داشته است. همچنین حضور ایلوی بسیار سریعتر از حالت عادی احساس خواهد شد و اگر قصد مخفی‌کاری داشته باشید، مجبورید که از زره Utaru Winterweave استفاده کنید. لوتِ آسان و نشانه‌گیری خودکار در این حالت غیرفعال هستند که باعث می‌شوند سر و کله زدن با ربات‌ها بسیار سخت‌تر شود.
بازی Dying Light 2 حالت کابوس (Nightmare Mode) ندارد و بازیکنان مجبور هستند که به حالت سخت اکتفا کنند. در این حالت که بازی کنید، موقع گشت و گذار در شهر یا انجام ماموریت‌ها با سختی‌های زیادی مواجه می‌شوید. با اینکه به دست آوردن پول می‌تواند سطح بازیکن را به سرعت بالا ببرد، اما رسیدن به این موقعیت هم چالش‌های خود را دارد. گاهی اوقات دشمنان انسان با تیرهای توقف ناپذیر از شما پذیرایی می‌کنند و Volatileها نیز به دلیل اندازه بزرگ‌شان تقریبا شکست ناپذیر می‌شوند.
هیولاها معمولا نوار سلامتی بیشتری دارند، که بدین معنی است که اگر از سلاح سرد استفاده کنید، خیلی زود فرسوده خواهد شد و کارایی نخواهد داشت. البته که اگر با در نظر گرفتن سطح دشمنان‌تان با آنها وارد مبارزه شوید (یا نشوید) می‌توانید این مسائل را مدیریت کنید، اما در هر صورت مواجهه با چند Volatile به شکل همزمان همیشه سخت و چالش برانگیز است.
واقعا در مورد سطح دشواری بازی Elden Ring چه می‌توان گفت که واضح و مبرهن نباشد؟ بازی پر است از مناطقی که دشمنان یا حتی عوامل محیطی‌اش می‌توانند به راحتی شما را بکشند. بخش داستانی بازی هم خالی از این موارد نیست و می‌تواند باس‌فایت‌هایی رو به روی‌تان بگذارد که باعث ده‌ها و صدها بار مرگ‌تان شوند.
البته با راه‌های مختلفی می‌توان در بازی قدرتمندتر شد، حال چه با فارم کردن Runeها باشد، چه قوی شدن در جادو و چه احضار ارواح برای کمک؛ با این وجود حتی بازیکنان حرفه‌ای عناوین سولز هم برای چیره آمدن بر تمام دشمنان بازی با مشکلات زیادی رو به رو می‌شوند و ساعات طولانی برای نابودی‌شان می‌جنگند.
بازی Project Zomboid از استودیو The Indie Stone همان اثر جهان‌باز زامبی‌محورِ ایزومتریک است که همیشه در ذهن داشتید. شما باید با مبارزه علیه زامبی‌ها و جمع کردن منابع مختلف، تلاش بر زنده ماندن کنید و همزمان با به دست آوردن مهارت‌ها و قابلیت‌های مختلف، مواردی مثل گرسنگی، اضطراب، سختی و حتی خستگی را مدیریت کنید تا بیشتر زنده بمانید. گفتنی است که زامبی‌ها همه شبیه هم نیستند و برخی از آنها برخلاف اغلب‌شان، می‌توانند سریع و چابک حرکت کنند.
اگر هنوز به سخت بودن بازی Project Zomboid ایمان نیاورده‌اید، بگذارید از حالت آخرالزمان (Apocolypse Mode) حرف بزنیم. در این حالت شما قادر به زدن چند دشمن به شکل همزمان نخواهید بود و نزدیک شدن به زامبی‌ها از پشت سر، احتمالِ گاز گرفته شدن‌تان را به طرز زیادی بالا می‌برد. موقع فرار نیز خیلی راحت‌تر گیر می‌افتید و احتمال مرگ بالاتر می‌رود. شاید این تفاوت‌ها چندان به چشم نیایند، اما موقع تجربه بازی می‌فهمید که چقدر مخفی‌کاری و مراقب بودن در حالت آخرالزمان مهم‌تر و حیاتی‌تر است.
10 ویژگی آزاردهنده بازی‌های جهان باز
برخلاف بسیاری از عناوین حاضر در این مقاله، شما در بازی The Long Dark نه با زامبی‌ها سر و کله می‌زنید، نه باس‌فایت‌های قدرتمند به مبارزه‌تان می‌آیند و نه ربات‌ها و نه حتی بازیکنان دیگر دشمن هستند. شما تنها در طبیعتِ وحشی و در هوایی سردگیر افتاده‌اید و باید با هیپوترمی (افت دمای مرکزی بدن) مبارزه کنید، آن هم با برطرف کردن برخی نیازها مثل گرما، غذا، خستگی و تشنگی.
درجه دشواری مداخله‌گر (Interloper) که سخت‌ترین سطح سختی بازی است، یک دنیای کاملا متفاوت دارد. در ابتدای بازی شما در سرزمینی اتفاقی آغاز به کار خواهید کرد که به احتمال زیاد از مناطق خطرناک است. در این حالت نه تیر، نه کمان، نه تفنگ و نه چاقو پیدا خواهید کرد، بلکه باید با استفاده از ابزار مختلف خودتان آنها را بسازید. نیازهای روزانه خیلی سریعتر از حالت عادی نیاز به شارژ مجدد دارند، گرگ‌ها وحشی‌تر هستند، آیتم‌ها زودتر خراب می‌شوند و هیپوترمی هم بسیار مرگبارتر است.
بازی Rust از همان ابتدای کار ثابت می‌کند که چقدر دشوار است و اصلا هم از این موضوع شرمسار نیست! شما هیچ ندارید و باید با شکستن و خورد کردن چیزهای مختلف با سنگ، سعی کنید که زنده بمانید. احتمال اینکه یک خرس وحشی شما را بکشد دقیقا به همان اندازه‌ای زیاد است که یک بازیکن دیگر بخواهد با طرح دوستی، شما را به قتل برساند. اگر هم در سروری بودید که بازیکنان موفق به جمع کردن منابع زیاد شده‌اند، توصیه می‌کنیم اصلا بازی را ادامه ندهید! نکته اولیه برای تجربه بازی Rust این است که اگر به شکل گروهی بازی کنید، احتمال زنده ماندن‌تان بیشتر می‌شود و البته، با این حال باز هم مردن به طرق غیرقابل پیش بینی همیشه در کمین‌تان است.
10 بازی جهان باز با دنیاهایی پوچ
استقبال گرمی که در ابتدای بازی The Outer Wilds با کباب مارشمالو و آتش گرم ازتان می‌شود، می‌خواهد بگوید که بازی اصلا و ابدا سخت نیست، اما گول این استقبال مکارانه را نخورید! وقتی که بالاخره با سفینه خود پرواز می‌کنید و سیاره مادر را به مقصد ناشناخته‌ها ترک می‌گویید، جهانِ بیرون به اشکال عجیب و البته خطرناکی در برابرتان ظاهر می‌شود. شاید سفینه‌تان توسط شن‌هایی که بین The Hourglass Twins جریان دارند گیر کند. شاید توسط یک ماهی عظیم الجثه در Dark Bramble بلعیده شوید. یا شاید هم یک سیاهچاله شما و سفینه‌تان را قورت بدهد و نصف بدنه هر کدام‌تان را در آن طرف کهکشان پس بدهد.
لباس‌تان به اکسیژن نیاز دارد که گرچه در سیاره‌های مختلف یافت می‌شود، اما پرسه زدن در فضا می‌تواند حواس‌تان را پرت کند و ناگهان ببینید که در ناکجا آباد گیر افتاده‌اید و یک درصد بیشتر اکسیژن ندارید! اگر سفینه‌تان نابود شود باید فاتحه خودتان را هم بخوانید. البته اگر به هر نحوی موفق به زنده ماندن شدید اصلا نگران نباشید، خورشیدِ منظومه خیلی زود منفجر می‌شود و هر آنچه هست و نیست را با خود به نابودی می‌کشاند. بازی the Outer Wilds بیشتر یک عنوان معمایی است که باید با آزمون و خطا حل شود، اما با این حال بسیار سرگرم‌کننده است و می‌تواند ساعت‌ها شما را مشغول خود کند.
حالت هاردکور بازی Minecraft همان مجازاتی است که دوست دارید تجربه‌اش کنید و در عناوین سندباکس یا جهان‌باز بیشتر شاهدش باشید. هاردکور در این بازی یعنی هر مرگ، دائمی است. شما می‌توانید دنیا را تماشا کنید، اما بعد از مرگ قادر به بازگشت به آن نخواهید بود.
دشمن‌ها آسیب بیشتری به شما می‌زنند، گرسنگی می‌تواند به مرگ بازیکن ختم شود. عنکبوت‌ها قدرت‌های مختلفی مثل ناپدید شدن یا بازیابی سلامتی به دست می‌آورند، Pillagerها در نزدیکی بازیکن دوباره به حیات بر می‌گردند و زامبی‌ها می‌توانند حتی از درهای چوبی هم عبور کنند. همه این موارد را کنار هم بگذارید و تصور کنید که می‌خواهید به مصاف Ender Dragon بروید؛ قطعا چالشی که پیش روی‌تان است چیز آسانی نیست و می‌تواند حسابی طاقت‌تان را سر ببرد.
بازی Raft که امسال در حالت دسترسی زودهنگام (early access) بود، بازیکن را به ماجراجویی روی قایقی در دریا می‌برد، که باید با جمع کردن منابع مختلف آن را ارتقا دهید. در کنار اینکه باید جلوی حمله کوسه‌ها ایستادگی کنید، باید به گرسنگی و تشنگی خودتان هم دقت داشته باشید. تک نفره بازی کردن حتی سخت‌تر هم می‌شود، چرا که کسی نیست که کمک‌تان کند یا در مواقع نیاز حواسش به امور دیگر باشد. تجربه تک نفره حالت سخت مثل اعلان جنگ علیه بازی است، جنگی که احتمال پیروزی بازیکن در آن بسیار کم است.
شما قادر به ریسپان با اختیار خود نیستید. مقدار آسیبی که وارد می‌کنید 80 درصد کاهش پیدا می‌کند و مقدار آسیب دشمنان 1.2 درصد افزایش. کوسه‌ها هر دو دقیقه به قایق حمله می‌کنند و کشتن‌شان سخت‌تر از حالت عادی می‌شود. نوار گرسنگی و تشنگی با سرعت بیشتری خالی می‌شود و اگر به اندازه کافی بدشانس باشید، احتمالش هست که در یک دست، با پنج کوسه به شکل همزمان درگیر شوید.
