بازی Suicide Squad: Kill The Justice League دنبالهای هیجان‌انگیزی بر عناوین دنیای آرکام است، اما نمایش‌های اولیه بازی پر از فرصت‌های از دست رفته توسط سازندگان برای جذاب‌تر کردن آن هست. این بازی جدیدترین عنوان از دنیای آرکام است که توسط استودیوی راک‌استدی (Rocksteady) ساخته شده و در جهان DC این استودیو جریان دارد. در این بازی اعضای لیگ عدالت تحت‌تأثیر برینیاک (Brainiac) قرار گرفته‌اند و برخی از مشهورترین شخصیت‌های منفی کمپانی DC مأمور شکست‌دادن آن‌ها شده‌اند. طبق نمایش‌های فعلی به نظر می‌رسد که سازندگان از برخی فرصت‌های ارزشمند که می‌توانستند بازی را هیجان‌انگیزتر بکنند بهره نبرده‌اند.
تریلرها، گیم‌پلی و مصاحبه‌های جامع با سازندگان بازی به ما نشانه‌هایی از آن‌چه که این پروژه به آن تبدیل خواهد شد می‌دهند. با اینکه انتظارات مشخصی از بازی Suicide Squad: Kill The Justice League وجود دارد، اما احتمالاً تعدادی از این انتظارات بی‌پاسخ خواهند ماند. علاوه بر این، بازی مسیری جدید را در پیش گرفته که برای هواداران سری آرکام بحث‌برانگیز است.
تاخیر بازی Suicide Squad: Kill the Justice League چه تاثیری را روی آینده آن دارد؟
سری بازی‌های آرکام پایان رضایت‌بخشی داشتند. پایانی که حضور بتمن در این جهان را به سرانجام خود رساند و درها را به روی حضور دوباره او در عناوین آینده بست. پایان بازی Arkham Knight حسن‌ختامی شایسته بر سه‌گانه دلچسب آرکام بود، اما بازی Suicide Squad: Kill The Justice League این پایان را با خاک یکسان کرده است.
سری آرکام جزو برترین بازی‌های تاریخ DC هستند و استودیوی راک‌استدی فرصت استحکام بخشیدن به این حقیقت محض را از دست داد. بتمن می‌توانست در لیگ عدالت حاضر نباشد و در اواخر بازی از بازگشت او رونمایی شود، به این شکل تأثیر احساسی پایان شوالیه آرکام هم بیشتر از قبل می‌شد. اما راک‌استدی تصمیم گرفت با یک تریلر ساده حضور شوالیه تاریکی در این بازی را تأیید کند و پایان سه‌گانه آرکام را زیر سؤال ببرد.
سیستم مبارزات سری آرکام به‌خاطر مبارزات تن‌به‌تن جذابش معروف است. در حقیقت، راک‌استدی تحولی در سیستم مبارزه از نزدیک ایجاد کرد و سری آرکام حس بازی‌کردن در نقش شوالیه تاریکی را به‌خوبی به مخاطب منتقل می‌کرد. اما متأسفانه بازی Suicide Squad: Kill The Justice League از این سیستم مبارزات فوق‌العاده بهره نبرده است.
تبدیل‌شدن این بازی به یک عنوان شوتر موضوعی به‌شدت ناامیدکننده است. جالب اینجاست که سازندگان حتی اقدام به طراحی انیمیشن‌های جذاب یا تکنیک‌های مبارزه جدید برای شخصیت‌های مختلف بازی و قدرت‌های متفاوتشان نکرده‌اند. گرچه بازی Suicide Squad: Kill The Justice League ویژگی‌های خاص خود را دارد، اما مبارزه تن‌به‌تن جزوی از آن‌ها نیست.
در بحث مبارزات، اگر قصد بر این بود که بازی Suicide Squad: Kill The Justice League از سیستم مبارزات سری آرکام جدا شود و چیزی متفاوت خلق کند، سازندگان می‌توانستند مجموعه خاص‌تری از مکانیک‌های مبارزه را ارائه کنند. در حال حاضر، ساختار تیراندازی در گیم‌پلی بازی تفاوت چندانی با عناوین موجود در بازار ندارد.
این بازی فرصتی برای DC و راک‌استدی بود تا یک‌بار دیگر با نوآوری خود گیم‌پلی‌ای کاملاً منحصربه‌فرد را به نمایش بگذارند. حتی استفاده از سیستم Nemesis که اولین‌بار در بازی Shadow of Mordor از آن استفاده شد هم می‌توانست مبارزات بازی و نحوه تعامل اعضای جوخه انتحار با دشمنان مختلف را تحت‌تأثیر قرار دهد. اما چیزی که هواداران تجربه خواهند کرد بسیار شناخته‌شده و تکراری است.
بازی در حال حاضر چهار شخصیت دارد که می‌توان در نقش آن‌ها بازی کرد، و از این بین دو شخصیت هارلی کویین (Harley Quinn) و ددشات (Deadshot) برای بازیکنان سری آرکام آشنا خواهند بود. گرچه شخصیت‌هایی مانند Toyman به‌عنوان متحد در بازی حضور خواهند داشت، اما قابل بازی نخواهند بود.
اینکه راک‌استدی شخصیت‌های گمنام و نوآورانه بیشتری را در بازی قرار نداده یک فرصت ازدست‌رفته دیگر است. شخصیت‌های بی‌شمار دیگری در دنیای دی سی (DC) وجود دارند که می‌توانند در آینده به‌عنوان محتوای دانلودی به بازی اضافه شوند، اما لیست فعلی بازی همان چیزی است که انتظار می‌رفت. بازی Suicide Squad: Kill The Justice League در این مورد بسیار محافظه‌کارانه عمل کرده است.
سازندگان بازی Suicide Squad: Kill The Justice League از فرصت خود برای طراحی مجدد دو شخصیت ددشات و Toyman استفاده کرده‌اند و از تمایز ظاهر این دو شخصیت با آن‌چه بازیکنان در دنیای آرکام دیده‌اند مطمئن شده‌اند. درست است که شخصیت هارلی کویین باید ظاهر قبلی خود را حفظ می‌کرد، اما سازندگان می‌توانستند بقیه شخصیت‌ها را هم مانند ددشات و Toyman بازنگری کنند.
مرز بین قابل‌تشخیص نگه‌داشتن یک شخصیت و ارائه نسخه‌ای خاص از آن‌ها بسیار باریک است. با اینکه راک‌استدی در گذشته با طراحی شخصیت‌هایی چون Copperhead مرزها را جابه‌جا کرده است، اما آن سطح از ریسک‌پذیری در اینجا حاضر نیست. آن‌ها فرصت ساخت نسخه‌ای منحصربه‌فرد از شخصیت‌های بازی را دست داده‌اند، شخصیتی‌هایی که می‌توانستند در آینده با نام «قاتلان لیگ عدالت» شناخته شوند.
بیشتر اتفاقات بازی Suicide Squad: Kill The Justice League در شهر متروپلیس جریان دارد. این کار روندی طبیعی برای خارج‌کردن بازی از دنیای سری آرکام و بردن آن به منطقه‌ای جدید است، اما به نظر می‌رسد متروپلیس تنها مکانی است که بازیکنان در بازی شاهد آن خواهند بود.
این موضوع کمی ناامیدکننده است، چرا که می‌شد با سفری دوباره به گاتهام حداقل چند مرحله جذاب و گیرا را شاهد بود، یا با سفر به تمیسکیرا (Themyscira) که خاستگاه واندر وومن است، دنیاهای جدیدی را کاوش کرد. بااین‌حال، جهان باز متروپلیس مرکز توجه بازی خواهد بود و شاید بقیه قسمت‌های دنیای عظیم DC برای بازی‌های آینده آن نگه‌داشته شده.
همان‌طور که گفتیم بازی Suicide Squad: Kill The Justice League دنبالهای بر سری بازی‌های آرکام است. برخی شخصیت‌ها مانند هارلی کویین و پنگوئن از سری آرکام به این بازی منتقل شده و برخی شخصیت‌ها مانند ددشات به طور مجدد طراحی شده‌اند. اما تا اینجا به نظر هیچ پیوستگی داستانی بین سری آرکام و بازی Suicide Squad: Kill The Justice League وجود ندارد.
داستان هارلی کویین پس از مرگ جوکر و تغییر جایگاهش در دنیای خلاف‌کاران در پی از دست‌دادن معشوقه‌اش موضوعی است که ارزش روایت را دارد. بازگشت بتمن هم پیوستگی داستانی بین دو بازی را نادیده می‌گیرد و اگر شخصیتی مانند نایت‌وینگ (Nightwing) پس از بتمن همه چیز را تحت کنترل می‌گرفت منطقی‌تر می‌بود. در اینجا فرصت‌های زیادی وجود دارند که از طریق آن‌ها می‌توان داستان سه‌گانه آرکام و بازی Suicide Squad: Kill The Justice League را به یکدیگر متصل کرد و به‌عنوان پاداش به هواداران قدیمی سری بازی‌های آرکام داد.
در بازی Suicide Squad: Kill The Justice League لباس‌های متعددی برای شخصیت‌ها وجود دارد و سازندگان قول افزودن لباس‌های بیشتر پس از عرضه بازی را هم داده‌اند. بدون شک محتوای دانلودی بازی هم مراحل و شخصیت‌های جدیدی به آن اضافه خواهند کرد تا حس و حال بازی را همواره تازه نگه دارند. اما این موضوع یک تصمیم اقتصادی به نظر می‌رسد که از ترندهای (Trend) فعلی دنیای گیم پیروی می‌کند و هدف آن پر کردن جیب ناشر است.
دلیل موفقیت سری آرکام و محبوبیت آن در نزد بازیکنان توجه ویژه به بخش داستانی بود. بسته‌های الحاقی وجود داشتند، اما تمام تمرکز استودیو سازنده بر روی ساخت تجربه‌ای تک‌نفره بود که درخور شخصیت بتمن است. علاقه زیاد سازندگان به اضافه‌کردن مداوم محتوای جدید می‌تواند یک اشتباه باشد. شاید راک‌استدی فرصت انجام یک طراحی بازی متمرکز را از دست‌داده است، کاری که تا الان به شکل درست انجام می‌داد.
شخصیت آماندا والر (Amanda Waller) از دیرباز به‌عنوان رهبر گروه Task Force X یا Suicide Squad شناخته شده است. در واقع این موضوع ایده‌ای است که بارها و بارها تکرار شده. باوجود اینکه در سریال Arrow رهبری جدید برای گروه Task Force X برگزیده می‌شود، اما اقتباس‌های زیادی نیستند که چنین تصمیم جسورانه‌ای بگیرند.
بازی Suicide Squad: Kill The Justice League فرصت تغییر گروه Task Force X به شیوه خودش را از دست داد. بازی می‌توانست رهبر جدیدی برای این گروه معرفی کند، شاید کسی که مخاطبان از بازی‌های قبلی با او آشنا هستند. آماندا والر یک شخصیت ارزشمند است، اما عدم تغییر رهبر این گروه همان چیزی بود که انتظار می‌رفت.
آیا بازی Suicide Squad: Kill the Justice League چیز جدید برای ارائه دارد؟
سال‌ها بود که شایعات ساخت بازی سوپرمن توسط راک‌استدی در اینترنت می‌چرخید. با اینکه این شایعات هیچ‌وقت تأیید نشدند، اما برخی المان‌های بازی Suicide Squad: Kill The Justice League حاکی از این هستند که شاید در ابتدا عنوان دیگری در دست‌ساخت بوده. حضور متروپلیس و لیگ عدالت در بازی جزو این نشانه‌ها هست.
سخت است که مدل‌های پرجزئیات اعضای لیگ عدالت و قدرت‌های خارق‌العاده آن‌ها را شاهد باشیم، اما به بازی‌کردن در نقش آن‌ها فکر نکنیم. مخاطبان آرزوی یک بازی لیگ عدالت با کیفیتی در حد سه‌گانه بتمن آرکام را دارند. ولی در حال حاضر این آرزو فاصله زیادی با واقعیت دارد، حتی اگر بازی Suicide Squad: Kill The Justice League معرکه از آب در بیاید، که البته این‌طور به نظر نمی‌رسد.
-3-250x141.jpg)
